19.6.2020 | 23:36
Πόσο ανησυχώ για σένα...
Μου λείπουν τα όμορφα μάτια σου..το υπέροχο χαμόγελό σου...Όσο κι αν πονώ, δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω αγάπη μου....άλλωστε με έδιωξες ...δε θέλεις τη βοήθεια μου.Λυπάμαι που ένα τόσο κοφτερό και καλλιεργημένο μυαλό..μια τόσο νεα γυναίκα, πάσχει από βαριά κατάθλιψη...ίσως και απο σχιζοφρένεια. Εύχομαι να ενδιαφερθεί επιτέλους για σένα ο γιατρός της δημόσιας δομής που απευθύνθηκες...Μια αγωγή γαμώτο, να προλάβει το κακό..Τι κρίμα που οι γονείς σου, νέοι και μορφωμένοι άνθρωποι, αδιαφορούν για σένα. Οι ευκατάστατοι γονείς σου...για μένα απαράδεκτοι. Και είχα εγώ παράπονο για τους δικούς μου, υπερπροστατευτικούς γονείς που με πνίγουν...μα τελικά αν και μεγάλοι σε ηλικία και αμόρφωτοι, από την καλημέρα μου, καταλαβαίνουν αν είμαι ή όχι καλά.Τέλος πάντων...μόνο καλά να είσαι θέλω κι ας είμαστε χώρια...να βρεις τον εαυτό σου, όπως μου ζήτησες. Να τον βρεις όμως...μη του κάνεις κακό σε παρακαλώ. Τόσο ταλαντούχα..τόσο άξια...Ναι αγάπη μου..είσαι!! Πίστεψε το!! Αχ αυτές οι ψυχικες ασθένειες....Μην κλείνεστε στον εαυτό σας ρε παιδιά. Υπάρχουν άνθρωποι που σας αγαπούν...μοιραστειστε, ό,τι σας απασχολεί..ζητήστε βοήθεια!!!
0