ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μου αν είχα κάνει άλλες επιλογές εκεί στα 18-20 μου, διαφορετικές εμπειρίες, διαφορετικές σπουδές και δεν άφηνα απλά τον χρόνο να χάνεται... Τώρα που έχουν περάσει πάνω απο 10 χρόνια απο τότε, λέω συνεχώς στον εαυτό μου πόσο χαζή και ανώριμη ήμουν τότε που αντί να κοιτάξω να φτιάξω την ζωή μου και να δω τι θα κάνω στην ζωή μου, εγω απλά περιφερόμουν μέσα σε ένα σπίτι. Πως δεν έπεσα σε κατάθλιψη εκείνα τα χρόνια απορώ!Τώρα όμως που το μυαλό έχει ''πήξει'', βλέπω τριγύρω μου τι γίνεται, διαβάζω και ανοίγει το μυαλό μου και οι σκέψεις μου, μετανιώνω τρομερά για τα χρόνια που έχασα τότε και δεν ξαναγυρνάνε πίσω.Θα πει κάποιος ''ποτέ δεν είναι αργά'', αλλά θα διαφωνήσω! Φυσικά και είναι αργά, επειδή στα 31 σου δεν μπορείς να κάνεις πράγματα που θα έκανες στα 18, στα 20, στα 25 σου. Διαβάζω ιστορίες ανθρώπων που ακόμα και στα 40 τους άλλαξαν εργασιακό προσανατολισμό και τους θαυμάζω αλλά εγω δεν μπορώ να βρω κάποια άκρη, άσε που δεν έχω και την οικονομική δυνατότητα για μεγάλα ανοίγματα.Αν με ρωτήσει κάποιος με τι ασχολούμαι θα του πω πως ''κάνω γυμναστική, διαβάζω, προσπαθώ να μαθαίνω νέα πράγματα οτι είναι δωρεάν βασικά και καμία σταθερή εργασία ή όνειρα, όπου βρίσκω εργασία που μπορώ να ανταπεξέλθω και με δέχονται πάω, χωρίς όνειρα σε συγκεκριμένο εργασιακό περιβάλλον''... Επίσης θα του πω πως αν μπορούσα να γύρναγα τον χρόνο πίσω, θα τα έκανα όλα πολύ διαφορετικά και πρωτίστως τις σπουδές, αλλά δεν γυρνάει....Κατέστρεψα την ζωή μου, απλά. Και τώρα που το βλέπω και το αντιλαμβάνομαι, μου έρχεται να πάρω φόρα και να φουντάρω ή να σπάσω το κεφάλι μου... Βαλτωμένη σε μια κατάσταση που έβαλα μόνη μου τον εαυτό μου σε αυτήν την θέση, χωρίς την όρεξη να παλέψω μετά τις αποτυχίες και χωρίς να ξέρω τι θα κάνω.Για προσωπική ζωή, ούτε λόγος...