ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

που αρχισαν παλι να μου αρεσουν τα ταξιδια! Εγω ζουσα για να κανω ταξιδια και να γνωρισω μερη στον κοσμο, ακουγα μουσικη στο τρενο και ενιωθα μια αισθηση ελευθεριας και ολοκληρωσης, ενθουσιαζομουν, λατρευα να αλλαζω περιβαλλον, με ανανεωνε... Και μετα επεσα σε καταθλιψη, αρχισα να μη νιωθω τιποτα παρα κουραση και βαρεμαρα μεσα στο τρενο, να φοβαμαι το αεροπλανο, να σερνω τα ποδια μου στους δρομους, να μην μπορω να σταθω ουτε λεπτο στις βιτρινες, να αδιαφορω για τα αξιοθεατα και τα εκθεματα...αρχισα να μισω τα ταξιδια, να τα βαριεμαι, να τα φοβαμαι...Δεν μπορουσα να παρακλουθησω μια συζητηση, ενιωθα να πληττω σε σημειο απελπισιας, δεν μπορουσα να πλυνω τα πιατα, να διαβασω 10 σελιδες, να δω μια ταινια. Και τωρα που μπορω και τα κανω αυτα, νιωθω ευγνωμων που επιβιωσα και μπορω να ζησω τη ζωη, να ζησω την αγαπη, να ζησω τη χαρα... Σ ευχαριστω που εμεινες μαζι μου, σ ευχαριστω που δειχνεις οτι με νοιαζεσαι, που μ αγαπας...κι εγω σ αγαπω και σε νοιαζομαι και σε θελω οσο δε θελησα ποτε κανεναν! Επειδη ομως θα γυρισω πισω και θα πεσω παλι ψυχολογικα, θελω (σημερα το μεσημερι, ει δυνατον πριν γυρισω) να μιλησουμε σα ζευγαρι και να κανουμε κατι για να αλλαξει η κατασταση εκει, να σταματησουν οι γνωστοι να μπλεκονται στη ζωη μου, να παψω να νιωθω εγκλωβισμενη και να κλαιω ολη μερα...ν αρχισουμε να χαιρομαστε τον ερωτα. Γιατι ενω μπορουμε να ειμαστε ευτυχισμενοι, να χαρουμε ακομη και αυτη την περιοδο που δεν ειμαστε κοντα χιλιομετρικα, εμεις να επιλεγουμε τη δυστυχια; Συγγνωμη που σου φορτωσα το βαρος της ευτυχιας μου, μπορεις να εισαι ομως κομματι αυτης. (Και οχι, δεν ψαχνω για αλλο ολοκληρο, ψαχνω για αλλο μισο, τα ολοκληρα δεν κουμπωνουν...κι αν το κανουν, δε σχηματιζουν ενοτητα, μοναδα....) Ομως δεν εισαι υπευθυνος για την ευτυχια μου, πρεπει εγω να τα βρω με τον εαυτο μου, απλα μην εγκαθιδρυεις ή συντηρεις αιτιακους ορους δυστυχιας...Σε λατρευω κι ας μην το δειχνω παντα... ?