ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.6.2018 | 12:36

Πόσο μελαγχολω...

Όταν σκέφτομαι πως ειμασταν και πως γίναμε με τον άντρα μου. Νιώθω τόσο μόνη. Είχα πάει σε 2 βαφτίσεις τις προάλλες και χάζευα τα αντρογυνα που βαφτιζαν τα παιδιά τους κι ήταν πιασμένοι χέρι - χέρι. Πόσο γλυκό αυτό...Με πιάνει μια θλίψη όταν τα σκέφτομαι, δεν αντέχονται οι αναμνήσεις. Μας έμεινε λίγος χρόνος χθες βράδυ αργά αφού κοιμηθηκαν τα παιδιά κι αντί να κάτσουμε παρέα, εκείνος δούλευε στο laptop του κι έτσι εγώ κόλλησα στην τηλεόραση.Έχει ξανασυμβεί αυτό πολλές φορές αλλά χθες, δεν ξέρω γιατί, με πείραξε πολύ.
6
 
 
 
 
σχόλια
Εξ., με λυπεί ιδιαίτερα αυτό που περιγράφεις.Πριν κάποια χρόνια ήμουν στην ίδια κατάσταση με τον σύντροφό μου, μόνο που εγώ ήμουν στη θέση του άντρα σου.'Επαιρνα δουλειά στο σπίτι σχεδόν κάθε μέρα και το ΣΚ το ίδιο. Όποτε μου έλεγε να βγούμε ήμουν απασχολημένη ή ακόμη χειρότερα, βγαίναμε και σκεφτόμουν τη δουλειά. Όπως κι εσύ έτσι κι αυτός είχε στεναχωρεθεί. Προσπαθούσε να κάνει πράγματα για μένα κι εγώ ούτε που το έβλεπα.Ξέρεις πότε κατάλαβα ότι είχαμε πρόβλημα; Όταν μου το είπε. Όταν κάτσαμε κάτω και μου είπε ότι έχουμε χαθεί, ότι με αγαπάει και περνάμε κρίση. Έβαλα τα κλάματα γιατί ένιωσα χαζή. Πώς μπορεί να υπήρχε τέτοιο πρόβλημα και να μην το είχα καταλάβει; Πολύ εύκολα: η καθημερινότητα φέρνει φθορά. Λίγο-λίγο κάθε φορά μέχρι που δεν διορθώνεται. Από τότε θα κάνουμε κάτι μαζί κάθε μέρα, έστω κάτι μικρό πχ. να πάμε super market μαζί ή κάτι πιο τακτικό πχ. να πηγαίνουμε για περπάτημα κάθε μέρα. Άλλες φορές διαβάζουμε μαζί ή παίζουμε επιτραπέζια.Οπότε θα σου πρότεινα να του μιλήσεις. Πες του την αλήθεια: ότι νιώθεις μόνη σου. Δεν έχει κανένα νόημα να είσαι θλιμμένη και να μην το ξέρει ο άντρας σου. Η θλίψη δεν θα φύγει μόνη της. Χρειάζεται και τους 2 σας για να γίνει αυτό.
Seriously serious, η δικιά σιυ αντίδραση όταν σου μίλησε ο σύντροφος σου ήταν όπως γράφεις να βάλεις τα κλάματα κι ότι ένιωσες χαζή. Εγώ όταν του μιλάω ρίχνει το φταίξιμο στη δουλεία του, στο τρέξιμο της καθημερινότητας, σε μένα αλλά ποτέ σε κεινον. Οπότε, τι άλλο να κάνω?Α! Μην ξεχάσω, αν θίξω το θέμα πολλές φορές, μετά γίνομαι η γκρινιάρα γυναίκα που παραλογιζεται.
Άρα του έχεις μιλήσει ξεκάθαρα για τους προβληματισμούς σου από ό,τι καταλαβαίνω. Επίσης, αν καταλαβαίνω καλά από αυτά που λες, αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει θέμα αλλά θεωρεί ότι οφείλεται στο τρέξιμο και στην δουλειά και ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι ο ίδιος. Σωστά;Οπότε αντί να μπείτε στη διαδικασία να "μοιράσετε" τις ευθύνες (που μεταξύ μας δεν έχει και μεγάλο νόημα), μήπως μπορείτε απλά να αναγνωρίσετε το πρόβλημα και να κάνετε κάτι για αυτό; Εννοώ να ενσωματώσετε στην καθημερινότητά σας κάποια πράγματα που θα σας φέρουν πιο κοντά.
Ναι. Για τα αντρογυνα πιασμένα χέρι - χέρι ναι. Και για το γεγονός ότι αντί να καθόμαστε μαζί κάποια βράδια εκείνος δουλεύει. Δεν του το λέω βέβαια κάθε φορά γιατί οκ κάποιες μέρες πρέπει να βγάλει δουλειά και στο σπίτι.
Γιατί πολλά ζευγάρια δεν συζητάνε.... Και σιγά σιγά μαζεύονται και μετά γίνεται το boom..... Και αρχίζεις να αναρωτιέσαι το γιατί κσι πως πιστεύω οι συζήτηση έινσι λυτρωτική.... Σε οποιαδήποτε σχέση...... .

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon