ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποναει η απώλεια και ο θάνατος. Ώρες ώρες το μυαλό δεν το χωράει ότι έφυγε. Τόσο νέος και τόσο ξαφνικό. Τόσα ερωτήματα αρχίζουν να τριγυριζουν στο μυαλό. Γιατί? Αν είχα κάνει κάτι διαφορετικα μήπως δεν ήμασταν εδώ τώρα? Θεέ μου πως μπόρεσες να το επιτρέψεις αυτό? Το κλάμα είναι μια διέξοδος. Αλλά μετά, το βράδυ, μέσα σε ένα δωμάτιο και το μυαλό να δουλεύει να σκέφτεται ότι δε θα σε ξαναδεί, ότι δεν είναι δυνατόν να συνέβη αυτό. Πόσα δεν είπαμε. Γιατί τα αφήσαμε σα να είχαμε άπειρο χρόνο? Κουράγιο αδέρφια μου. Ξέρω ότι είστε και άλλοι που βιωνετε την απώλεια αυτές τις μέρες. Δεν είστε μόνοι. Είναι δύσκολο. Τουλάχιστον ας ζούμε τη ζωή πιο συνειδητά και πιο ειλικρινά από εδώ και πέρα. Τλκ όλα είναι ένα ψέμα, μια ανάσα... Καλό ταξίδι άγγελέ μου και εύχομαι οι ψυχές μας να ξανασυναντηθουν μια μέρα.