ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να ξερεις οτι κανενας ποτε δεν επεσε για υπνο και η σκεψη του να ειναι σε εσενα. Να σκεφτεται το χαμογελο σου και να ακουει τη φωνη σου χωρις να μιλας. Να επιθυμει να σε αγγιξει και να σε φιλησει. Ειναι κριμα, πολυ κριμα. Να νιωθεις πως κανεναν δεν θα ηθελα να ειναι μαζι σου. Ισως ειναι μεσα στο μυαλο μου ολα αυτα. Και πηγαινεις στον καθρεφτη και σε κοιτας και λες εχω ωραιο χαμογελο, ματια καστανα και καταθλιπτικα εκ φύσεως τιποτα το ιδιαιτερο, μαλλια λιγα και λιγο καμμενα, μακρυ λαιμο και ενα σωμα ισως καλο. Σκεφτομαι 'δεν εισαι τοσο ασχημη, γιατι δεν σε εχουν ερωτευτει;'. Μετα αρχιζω και σκεφτομαι πως αυτη η ανασφαλεια, αυτος ο χαρακτήρας, αυτο το μυαλο δεν ειναι ερωτευσιμα και καπου εκει ελπιζω πως καποιος καποια στιγμη με ερωτευτηκε και δεν μου το ειπε η θα με ερωτευτει καποιος στο μελλον. Και ισως αυτα που λεω ακουγονται ως απελπισια αλλα δεν ειναι απλως κουραστηκα να βλεπω ανθρωπους να ειναι ερωτευμενοι με καποιον και ποτε κανενας με εμενα.