ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

καταλαβα τα τραγουδια που "κραζουν" τον ανθρωπο που υποτιθεται αγαπουν. Ενα τρανταχτο παραδειγμα το "πεθαινω για σενα ΚΙ ΑΣ ΕΙΣΑΙ ΑΠΑΤΗ". Οχι αυτο δεν το καταλαβα ποτε. Πως μπορεις να αγαπας μια απατη; Πως; Εγω τη στιγμη που ανακαλυπτω τη φουσκα ξενερωνω και παυω να γουσταρω. Δηλαδη οταν αγαπαω τον αλλο τον εχω για θεο, δε θα τον εκραζα ποτε. Θεωρω οτι το προβλημα σε αυτους τους ανθρωπους βρισκεται σε αυτους και οχι στις "απατες" τους. Αυτοι εχουν το προβλημα, το οποιο ειναι ψυχολογικης φυσεως; Προκειται για μαζοχιστες; Η απλως για εγωιστες ανθρωπους; Για ανθρωπους που ευθυνοφοβους που μονιμως ριχνουν το φταιξιμο στους αλλους; Δε ξερω...