ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
24.1.2018 | 00:05

Πότε δεν κατάλαβα γιατί οι άνθρωποι παραδίνονται.

Είμαι 16 χρόνων και βλέπω τη μητέρα μου να παραδίνεται στο άγχος, τη μιζέρια την κατάθλιψη..Είμαι 24 κι αρνούμαι την επαφή, φοβάμαι το άγχος, τη μιζέρια, την κατάθλιψη...Είμαι 30, με επισκέπτεται ...όλη μέρα κοιμάται κι όταν δεν κοιμάται αγχώνεται, μιζεριαζει. Εγώ κάνω αγώνα δρόμου, φεύγω πρωί για τη δουλειά, γυρνάω βράδυ και δεν έχω καν την πολυτέλεια να με πιάσει κατάθλιψη γιατί το μόνο που σκέφτομαι είναι να φαω, να δω φίλους, να ψυχαγωγηθώ, να κοιμηθώ. Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω αλλά δε μπορώ να το καταλάβω. Παλεύω 15 χρόνια να καταλάβω .Έχουμε σωματική υγεία, δεν πεινάμε, έχει πλάι της το μπαμπά μου, έχει παιδιά που τη νοιάζονται....οκ αν έχεις κατάθλιψη έχεις..κάνε κάτι για αυτό όμως.... Μην αφηνεσαι γαμωτο....
2
 
 
 
 
σχόλια
Εγω σε καταλαβαίνω. Μολις περασα στη σχολη της πρωτης μου προτιμησης απο εκεινο το χρονο κ επειτα ηρθα αντιμετωπη με αυτο. Η μανα ειναι το προτυπο μας, οταν την βλεπεις να παραμελεί τον εαυτο της και να κανει ανθυγιεινη ζωη και να είναι η μεγαλυτερη πηγη αγχους και αρνητικής ενέργειας αυτο σε πληγωνει πολυ βαθια και δεν ξέρεις πως να το διαχειριστείς. Αλλες φορες κλαις, αλλες φορές το εξωτερικευεις με θυμο απεναντι της. Ειναι δύσκολο. Αλλα το πιο δυσκολο απο ολα ειναι οταν δεν θελουν να το παραδεχτουν οτι εχουν καταθλιψη ακομα και οταν τους μιλας ηρεμα και τις παιρνεις με το καλο. Εγω δυστυχως που δε δουλευω ακομα και αυτο αρχισε η τουλαχιστον το αντιληφθηκα εγω οταν εγινα φοιτητρια κόλλησα καταθλιψη κ εγω. Γιατι προσπαθούσα να δωσω θετική ενεργεια σπιτι μου και καθε φορα που εβγαινα εξω ημουν η πιο βαρετη παρεα. Εκανα υποσυνειδητα κινήσεις της, μορφασμους της, χανομουν στο κενο, ημουν στεναχωρημενη και δε με γεμιζε τίποτα. Τωρα, 3 χρόνια μετα εχω καταφερει να κανω μικρα βηματα. Ειμαι και μοναχοπαιδι και εχω ενα βαρος παραπανω γιατι υπαρχει και πολλη υπερπροστασια σε σημείο να νιωθω τυψεις αν ανεξαρτητοποιηθω στο μελλον μολις τελειωσω τη σχολή.
Θα επρεπε να ενημερωθεις λιγο για τα ατομα που βιωνουν καταθλιψη, αγχωτικες διαταραχες κλπ.Αν ηταν απλα ''να κανουν κατι'' θα το ειχαν κανει.Δεν ξερω την οικογενειακη σας κατασταση, αυτα τα θεματα ειναι λεπτα, φροντισε να επικοινωνεις με την μητερα σου αν θες να την βοηθησεις, και αν διακρινεις σημαδια καταθλιψης ενημερωσου γι αυτα και πραξε αναλογα! Ολοι οι ανθρωποι θελουν να βγουν απο αυτην την θεση. https://www.lifemade.gr/2014/09/29/%CE%BF%CE%B9-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CF%87%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CF%8D%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%BA/
Scroll to top icon