4.1.2016 | 20:07
Αν ποτέ είχαμε την ευκαιρία να κουβαντιάσουμε...
θα σου έλεγα ότι σε ήθελα πολύ ...εσένα , το σώμα σου ...αφού δεν μπορούσα να έχω από εσένα τιποτε πιο ουσιαστικό .Σου έδινα τα πάντα με πάθος γνωρίζοντας ότι δεν θα πάρω τίποτα πίσω.Ακόμα όμως και εκεί πάντα φρόντιζες να παίρνεις αυτό που ήθελες εσύ και υπέμενα τα πάντα γνωρίζοντας οτι όλο αυτό κάποια στιγμή θα τελειώσει.Κάπως έτσι στέγνωσες και την ψυχή μου ...Δεν πειράζει , εύχομαι να είσαι καλά.Δεν είναι ότι αισθάνομαι κάτι για εσένα πλέον,ούτε κρατώ κακία , ούτε θέλω να εκδικηθώ...άλλωστε έχω περάσει πολλά μέχρι τώρα στην ζωή μου για να κάτσω να αναλωθώ σε τέτοιες καταστάσεις .Σου είχα όμως,θέλω να ξέρεις , για μεγάλο διάστημα θυμο...Θυμό γιατί δεν μου άξιζε όλο αυτό, δεν μας άξιζε όλο αυτό .Σκέψου αν είχες αφεθεί και συ λίγο όπως και γω τι θα μπορούσαμε να έχουμε ζήσει...πόσο υπέροχα θα ήταν και ας μην κρατούσε για πολύ...Αλλα εσύ δεν ένιωθες , δεν ήθελες δεν μπορεσα ποτέ να καταλάβω.Ελπίζω όμως να μην το μετάνιωσες ποτέ ...