ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωρίζω κάποιους που μου αρέσουν αλλά δεν καταλαβαίνω πώς ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο με όλα τα ελαττώματά του. Μόλις γνώρισα κάποιον, έπρεπε να είμαι ήδη ενθουσιασμένη; Ή ο έρωτας έρχεται σιγά σιγά και ίσως μέσα στη σχέση; Φοβάμαι ότι θα μείνω μόνη μου για πάντα. Έχω τόση επιθυμία να κάνω σχέση αλλά μόλις αυτό ενδέχεται να γίνει, ξενερώνω, αρχίζω να φοβάμαι, σκέφτομαι διάφορα ότι δε θα του αρέσω αρκετά ότι τελικά εμένα δε θα μου αρέσει αρκετά, ότι δε θα μπορώ να ανταποκριθώ στο κρεβάτι και άλλα τόσα. Δεν έχω κάνει με κανέναν τίποτα πέρα από μερικά αποτυχημένα φιλιά που ήταν σαν να φιλάω την παλάμη μου και είμαι 24...μόνο πλατωνικά έχω ερωτευθεί. Τώρα έχω γνωρίσει κάποιον εδώ και λίγες μέρες, μιλάμε στο skype...μου αρέσει η επικοινωνία μαζί του, αυτός είναι 35 και φαίνεται αρκετά έμπειρος(!)... Να το προχωρήσω επειδή μου αρέσει χωρίς να είμαι ενθουσιασμένη, ελπίζοντας ότι με την τριβή θα μου έρθει και ο έρωτας; Συμβαίνει κάτι τέτοιο; Εσείς πώς γνωρίσατε τις σχέσεις σας; Αρκεί η συμπάθεια ή να περιμένω τα πυροτεχνήματα που μπορεί ποτέ να μη φανούν;