ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

8 χρόνια παντρεμένη. αισίως στα 30. Καλή ζωή, καλή σχέση με τον αντρα μου. Κι όμως τον τελευταίο χρόνο μια απίστευτη επιθυμία να γκομενίσω σαν να μην υπάρχει αύριο. τώρα που είμαι ακόμα νέα, που είμαι ακόμα ποθητή, να προλάβω τον χρόνο ,που..που....χίλια που. Ήμουν από τους ανθρώπους που πάντα ηθικολογούσα και κριτίκαρα τις συμπεριφορές των γύρω μου. Πολύ αυστηρή με τους άλλους και κυρίως με τον εαυτό μου. Κάργα τελειομανής και ανασφαλής. Μέχρι που τα λούστηκα όλα..και ερωτεύτηκα, σαν 18χρονη, και την πάτησα, σαν 18χρονη, και μάζευα τα κομμάτια μου σαν 18χρονη. Κι από τη μία οι τύψεις και οι ενοχές, και από την άλλη να παλεύω να φημώσω όσα ένιωθα, όσα με έκαναν να νιώθω ζωντανή. Το περίεργο όλων; Δεν πίστευα οτι ήμουν "νεκρή" τα προηγούμενα χρόνια.Ακόμα και τώρα που πλέον έχει τελειώσει, μετά τη μία και μονάδική συνάντησή μας με εκείνον που δεν άξιζε και με πλήγωσε, η δίψα για το άγνωστο, το καινούριο και γοητευτικό παραμένει. Με τρομάζει αυτή η μετάλλαξή μου..πολύ :(