ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποιά ήταν η τελευταία φορά;Η τελευταία φορά που με αναζήτησες, ποιά ήταν;Η τελευταία φορά που φώναξες τ’ όνομά μου στον ύπνο σου, ποιά ήταν;Η φορά εκείνη που μελαγχόλησες για ‘μένα,που αισθάνθηκες άσχημα,που στεναχωρήθηκες για να μη με στεναχωρήσεις,ποιά ήταν;Πότε ένιωσες ότι σου λείπω;Πότε σου έλειψα, πες μου γαμώτο…Πότε ταξίδεψες με τη σκέψη σου, κοντά μου;Πότε, πες μου…Πόσο καιρό άντεξες χωρίς τις λέξεις μου;Δίχως «Σ’ αγαπώ»,δίχως εκείνο το «Μου λείπεις…»,πόσο καιρό άντεξες;Πόσο σου πήρε να μ’ αντικαταστήσεις στ’ άσπρα σου σεντόνια;Πόσο καιρό σου πήρε να «χτίσεις» το μέλλον σου πάλι;Πόσο νύχτες σε ξένα κρεβάτια;Απάντησέ μου γαμώτο…Πόσο με ήπιες,πόσο με κάπνισες,πόσο με χόρεψες,πόσο με αναθεμάτισες;Πόσα μερόνυχτα μαζεύτηκες στη σιωπηλή γωνιά σου;Πόσα από δαύτα, μίλαγες στον εαυτό σου για ‘μένα;Πόσα μίλαγες στο ποτήρι σου;Πόσα χαμόγελα, χαράματα, δίχως λόγο και αιτία, πόσα;Τ’ όνομά σου… Τ’ όνομά σου, πόσες φορές το ταίριαξες δίπλα στο δικό μου;Πόσες από δαύτες σου φάνηκε αταίριαστο, πόσες;Το ‘βαλες κάτω ή ακόμη; Με ξεπέρασες;Εγώ πάντως προσπαθώ αλλά εδώ στην στεριά δύσκολο.Τέλος του μήνα μπαρκάρω.Όχι γιατί το εχω ανάγκη αλλά για να σε σβήσω.Και θα σε σβήσω.Γιατί όπως σου είχα πει η λαμαρίνα όλα τα σβήνει.