Χμμμ....Δεν μπορείς να είσαι αρεστή/ος σε όλους, ούτε να ευχαριστείς τους πάντες. Σωστά...; Καλό είναι να'χεις κατά νου πως στις περισσότερες φάσεις οι γνώμες θα διχάζονται πάντα (γενικά). Κάθε πράξη και απόφαση μας θα έχει πάντα ένθερμους υποστηρικτές αλλά και αυστηρούς κριτές και αυτό δεν πρόκειται ν' αλλάξει... Εν τέλει, αυτό που έχει σημασία είναι το τι θέλουμε εμείς...Αμα συνειδητοποιήσεις πως δεν μπορείς και δεν γίνεται να ικανοποιείς τον καθένα , θα σταματήσει να σ' ενδιαφέρει το τι σκέφτονται οι άλλοι...Δες το κι έτσι... Η γνώμη κάθε ατόμου έχει να κάνει με τα βιώματα, τις αξίες κλπ κλπ του καθενός απο εμάς, παράγοντες που οδηγούν στο σχηματισμό των απόψεών και της προσωπικότητας μας.... αν το συνειδητοποιήσεις αυτό, το πιο πιθανό είναι να μην έχεις πια την ανάγκη της αποδοχής που είχες ως τώρα (απ' τα σκατά που λες) γιατί το να σ' αμφισβητει κάποιος δεν έχει να κάνει με την απόρριψη απαραίτητα... Μάλλον με τη διαφορετικότητα έχει να κάνει αν το καλοσκεφτείς....
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ
ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
