ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πότε θα σταματήσει να με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι; Πότε θα κοιτάξω λίγο τον εαυτό μου; Θα πάρω βραβείο μητέρας Τερέζας. Εξηγουμαι: δουλεύω σε μια δουλειά που θα σταματήσει τέλος Ιούνη(και δε θέλω να συνεχίσω από Σεπτέμβριο) και βρήκα μια άλλη για το ίδιο χρονικό διάστημα, η οποία εχει πολύ καλά λεφτά και δε θέλω να την αφήσω γιατί μου δίνει μόρια και προϋπηρεσία σε αυτό που σπούδασα. Αλλά έχω ενα πρωινο ωράριο στην πρώτη δουλειά, που πάω για τρεις ώρες και νιώθω άσχημα να τους πω ότι πρέπει να με αντικαταστήσουν για αυτές τις ώρες. Κλαίω από το πρωί από το άγχος που θα γίνω δυσάρεστη και θα προκαλέσω αλλαγές. Το κλίμα είναι καλό,απλά δε θέλω να γίνομαι η κακιά. Από την άλλη δε θέλω σε καμία περίπτωση να χάσω την άλλη δουλειά. Αλλά νομίζω θα λυγίσω μόλις μου πουν " μα τώρα θα πρέπει να αλλάξει η σύμβαση ,θα πρέπει να μάθουν άλλον υπάλληλο..κλπ" Το ξέρω ότι ίσως ακούγεται αντιεπαγγελματικο αλλάηπως πρέπει να κοιτάξω και λίγο τον εαυτό μου πλην του επιχειρηματία;