28.5.2014 | 15:38
Ποτέ ξανά.-
Μετάνιωσα που σου ανοίχτηκα. Μετάνιωσα που είδες τα δάκρυα μου. Μ Ε Τ Α Ν Ι Ω Σ Α.Όταν ένας άνθρωπος δακρύζει πονάει η ψυχή του ξέρεις... είναι σημαντικό..Όσο ζω μαθαίνω να απορρίπτω αυτά που μέχρι χθες ήξερα.Έμαθα να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου για να μπορέσω να εμπιστευτώ και τους άλλους και τελικά... έφαγα τα μούτρα μου.Να στέκεσαι στον άλλο δίπλα σαν οικογένεια, να χαίρεσαι με τη χαρά του, να προσπαθείς να τον στηρίξεις στα δύσκολα και στο τέλος να σε "απορρίπτει" λες και είσαι ένας απλός γνωστός που έχει για να περνάει την ώρα του.Ναι δεν είμαι ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου, αλλά άλλο να με αντιμετωπίζεις σαν κάτι κάτι που σου σπάει τα νεύρα και άλλο να με απορρίπτεις από τη ζωή σου λες και σου έκανα κακό.Συγγνώμη που δεν είμαι το καραγκιοζάκι ή η τέρμα χαρούμενη που πετάει στα σύννεφα...Συγνώμη που δεν είμαι ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου.Αλλά μέχρι εδώ. Ότι έχω θα το κρατάω μόνο για την πάρτη μου πλέον.Ευτυχώς που τα παθήματα γίνονται μαθήματα.