ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

14 χρονών ήμουνα όταν διάβασα το εκπληκτικό βιβλίο ''το λουλούδι της ερήμου'',της Γουόρις Ντίρι...Ύμνος στην ανθρώπινη φύση και θέληση,την αγάπη,τη δύναμη,τη γυναικεία πλευρά...η απεικόνιση της ναθρωπιάς..ένα κοριτσάκι,στερημένο από τη γυναικεία του αξιοπρέπεια και φύση,καταδικασμένο να μαραθεί στο πολιτισμικό περιβάλλον της Σομαλίας,βρίσκει τη δύναμη και ΦΕΥΓΕΙ..μαζεύει τα κομμάτια της και διεκδικεί την ζωή της...αγαπάει την πατρίδα της,παρόλα τα δεινά σε συλλογικό και προσωπικό επίπεδο που αυτή προσφέρει..έφυγε,ξέφυγε,βρήκε το σπόρο της και άνθισε...και ναι,η ζωή του καθενός είναι διαφορετική όμως είμαστε έρμαια της σκέψης μας.λυπούμαστε τον εαυτό μας,προβάλλουμε τις αδυναμίες μας,μας ρουφάει η δίνη του αρνητισμού μας..οο σημερινές δυσκολίες είναι ΠΡΟΚΛΗΣΗ να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα,όπως και από όπου μπορεί ο καθένας...ΠΡΟΚΛΗΣΗ να βρούμε την ανθρωπιά μας,να διώξουμε τα τέρατα και να ΖΗΣΟΥΜΕ!!Θα γελάσω,θα ερωτευτώ,θα ζήσωω...γιατί είναι αυτό για το οποίο ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ!!καμιά ηττοπάθεια,καμιά υποδούλωση πνευματική...τα check in Και τα ποτά δεν είναι ζωή...ζωή είναι να ξυπνάς και η καρδιά σου να χτυπά,να δίνεσαι και να μην φοβάσαι την απόρριψη...χωρίς πρέπει,μόνο με θέλω...έτσι ζεις!!!