ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα σημερινά τραγούδια δεν έχουν ψυχή! Δεν έχουν συναίσθημα! Δεν είναι τίποτα!Είμαστε επισήμως στην εποχή του μουσικού τίποτα. Με εξαίρεση μερικά τραγούδια που όντως σε βάζουν στη διάθεση που θέλει να βγάλει ο τραγουδιστής, όλα τα υπόλοιπα έχουν ως μόνο στόχο να κοπανιούνται στα κλαμπ τα δεκαπεντάχρονα κοράσια μεταξύ του "Ναι, μπαμπά, δε θα αργήσω, θα είμαι πίσω πριν τις 1 και δε θα πιω!" και του "Τι έγινε; Τι είναι αυτά τα ξερατά γύρω μου; Γιατί είμαι ανάμεσα σε δώδεκα άντρες, τρεις γυναίκες και ένα σκύλο;"Κοιτάξτε τη ροκ. Πλέον θεωρούνται ροκ ένα μάτσο παιδαρέλια που ακόμη δεν ξεπέρασαν το στάδιο του Emo (ξέρετε μωρέ, εκείνα τα μαλακισμένα με το eyeliner και τις αυτοκτονικές τάσεις στα Σύνταγμα...δε θυμάστε; Μάιστα...Πού πήγαν τα λεφτά είπαμε;) και τραγουδάνε soundtrack για υπερπαραγωγές με γυαλιστερά βαμπίρ, μποντιμπιλντεράδες λυκάνθρωπους και μπάζα που προσπαθούν να διαλέξουν ανάμεσα στο φλώρο και στο γελοίο (ελπίζω να πιάσατε το λεπτό υπονοούμενο).Κοιτάξτε τη ραπ! Κάποτε έβγαιναν διαμαντάκια όπως το Lose Yourself και φυσικά το all time classic Gangsta's Paradise (στήστε αυτί και μετρήστε βρισιές αν θέλετε...εγώ δε βρήκα καμία). Τώρα η όλη έννοια της ραπ είναι να βγαίνουν τυπάδες με τεράστια ρούχα και να βρίζουν δώδεκα φορές σε κάθε δέκα λέξεις σαν να είναι δωδεκάχρονα που διαφωνούν για το ποιος την έχει μεγαλύτερη.Πάρτε χιτάκια και σημειώνετε διαφορές. Αν μετά από δέκα βίντεο κλιπ καταφέρετε να μετρήσετε πάνω από πέντε, εγώ κόβω τo σουβλάκι και την πίτσα και τρέφομαι εφόρου ζωής με νερόβραστο κουνουπίδι. Όλα τα ίδια. Ξανθό ξέκωλο, δήθεν κουλ τύπος με ροζ μπλουζάκι, ελαφρώς αξύριστη μάπα και μαλλί παστωμένο μέχρι αηδίας στο ζελέ, απελπιστικά ίδιο μπιτ και στίχοι επιπέδου "Come with me για να τη βρεις".Λίγο έλεος πια! Είναι που είναι η εποχή μας χάλια, λίγη καλή μουσική δε θα έβλαπτε! Ή λίγη εφευρετικότητα. Το καινούριο φρούτο είναι τώρα να παίρνεις sample από ένα παλιό τραγούδι της δεκαετίας του 80 ή πιο παλιά και να το μετατρέπεις σε σαχλομπιτάκι...Καμαρώστε εδώ πράγμα που δεν ήρθαν αμέσως οι Boney M να τους κάνουν τόπι στο ξύλο...Δε θα με πείραζαν τα σαχλομπιτάκια, αν σε αναλογία με τα καλά τραγούδια που έβγαιναν ταυτόχρονα ήταν 50-50 ή έστω στην χειρότερη 60-40. Τώρα έχουμε φτάσει στο 95-5! Δηλαδή ανοίγεις το MTV και πρέπει να περιμένεις καμιά ώρα για να βρεις ένα τραγούδι που πραγματικά θα σου ξυπνήσει συναισθήματα πέραν της αηδίας-περίπου ότι γίνεται με τον ΟΑΣΑ, με τη διαφορά ότι ο ΟΑΣΑ δε στέλνει από τη στάση σου ανά τρία λεπτά πιταρισμένα σαράβαλα που πάνε σε όποιο άσχετο μέρος από τον προορισμό σου για να σου τη σπάσει.Δηλαδή σκεφτείτε! Ακόμη και με τους σκύλους του 90 (τύπου "Πάρε τηλέφωνο τον κερατά") κατάφερνες να νιώσεις κάτι...Τώρα βγαίνουν ίδια χαζά τραγούδια, χωρίς ψυχή, ίσα για να κοπανιούνται τα χαζόπαιδα και να σκάνε τα ευρώπουλα για να κατεβάσουν ringtone (η μεγαλύτερη απάτη...με τα ίδια λεφτά αγοράζεις το τραγούδι ολόκληρο ή και τελείως τζάμπα...). Νιώθω απογοήτευση για το ανθρώπινο είδος...