ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ρε παιδια ειμαι 30 ετων και ναι ειμαι με τον ιδιο ανθρωπο (συνομιληκος μου) απο τα 18 μου!Μαλιστα Σε 3 μηνες περιμενουμε το κοριτσακι μας και ηταν μια αποφαση απολυτα συνειδητη. Σπουδασαμε στην ιδια πολη εκτος απο 3 χρονια,οταν εγω πηγα αλλου για μεταπτυχιακο οπου και τοτε με το θεμα της αποστασης ολα πηγαιναν καλα.Δε ξερω γιατι ολοι μας κοιτανε λες και ειμαστε εξωγηινοι οταν τους λεμε οτι ναι ειμαστε μαζι απο τοτε,ναι δεν χωρισαμε ποτε ουτε για μια μερα γιατι πολυ απλα δεν υπηρξε λογος,ναι ετοιμαζομαστε να κανουμε δικη μας οικογενεια!!Ειναι πραγματικα τοσο μα τοσο παραξενο το γεγονος οτι απλα ημασταν τυχεροι να βρουμε ο ενας τον αλλον τοσο γρηγορα?Οτι γουσταραμε που ειμαστε μαζι και οτι αν και ειχαμε πολλες ευκαιριες με αλλους ανθρωπους απλα προτιμησαμε να μεινουμε μαζι?Γιατι προφανως δεν μας αναγκασε κανεις,θελαμε και το καναμε....Εχουμε ζησει πραγματα μαζι,ομορφα και ασχημα,εχουμε τσακωθει,εχουμε σκοτωθει αλλα παντα ημασταν μαζι....Ειμαστε εραστες οπως την πρωτη μερα,φιλοι με ολες μας τις καφριλες,συντροφοι,αδερφια...Που ειναι το περιεργο?Να αγαπατε παιδια,να δινεστε και οταν βρειτε κατι καλο φυλαξτε το διπλα σας και ζηστε μαζι του τα παντα...