ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

... τωρα που σε χρειαζομαι περισσοτερο από ποτε? Η αναμνηση σου θα μου θυμίζει πάντα εκείνη την απίστευτη αμηχανια που είχες σε εκείνο τον μοναδικο μας καφε στο Θησειο, τότε που με άφησες να περιπλανιεμαι μόνη σε μια άγνωστη για μενα πόλη χωρίς να αναρωτηθεις πως σκοπευα να περάσω τη μέρα μου... ήθελα να την περάσω μαζι σου, ήμουνα σίγουρη οτι το ίδιο ήθελες κι εσυ και όμως κατέληξα να τρωω μόνη μου και να αναρωτιεμαι, πάντα με έκανες να αναρωτιεμαι... ήταν εκείνη τη μέρα που σου είπα "Μόνος δεν πάει κανείς ούτε στον παράδεισο" και έκανες ακριβως αυτό...