ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα που ξύπνησα και κοίταξα τη μούρη μου στον καθρέφτη,αντιλήφθηκα ότι βαρέθηκα να βλέπω την ίδια μάπα επί πόσα χρόνια. Ύστερα οι συνειρμοί μου με οδήγησαν στο ότι και από τις σχέσεις μου κουράζομαι εξίσου εύκολα. Η επόμενη σκέψη: μα υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν με φροντίδα τον εαυτό τους και ποτέ δεν βαριούνται την αντανάκλασή τους,ίσα ίσα τη χαζεύουν και την περιποιούνται. Αυτό μου δημιούργησε θετικά συναισθήματα,καθώς,λέω,αυτό σημαίνει πως ένας άνθρωπος που δεν βαριέται το δικό του πρόσωπο,τοοοόσα χρόνια είναι ικανός να αγαπήσει κι ένα ξένο πρόσωπο,χωρίς να κουράζεται να το βλέπει και να το χαζεύει,χωρίς να το βαριέται.Πολύ ελπιδοφόρο,αν θα μπορούσε να ισχύει.Απ΄την άλλη βέβαια,λέω, απ΄τη φύση του ο άνθρωπος είναι ένα ναρκισσιστικό και εγωιστικό ον. Θα μπορούσε άραγε να λατρέψει κάποιον άλλο και να τον φροντίζει όσο τον εαυτό του. Θα έλεγα η μητέρα,μα κι αυτή λατρεύει το σπλάχνο της γιατί είναι κομμάτι της. Πολύ μπερδεμένα όλα...συνειρμοί,χωρίς λογική σύνδεση απαραίτητα.