ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα ανώνυμα μας κάνουμε να νιώθουμε μια ασφάλεια. Είναι σαν να φοράμε μια μάσκα, που δεν επιτρέπει σε τίποτα να μας αγγίξει. Και σε ένα βαθμό το δικαιολογώ. Το να ανοιγεσαι είναι όσο δύσκολο ακούγεται. Και αν δεν σου ακούγεται δύσκολο, τότε αναλογησου αν πράγματι ανοιγεσαι εύκολα.Δεν μπορώ να πω πως η ζωή μου έχει υπάρξει εύκολη. Πολλά εμπόδια, τα οποία γέννησαν ανασφάλειες, οι οποίες γέννησαν παραξενιές, οι οποίες με απομόνωσαν και εν τέλη κατέληξα εκεί που οι άλλοι ονομάζουν "πάτο".Και είναι όντως πάτος.Είναι όλα κενά. Τόσο πολύ κενά.Δεν μπορώ να θυμηθώ τι με έκανε να "ξυπνήσω" από αυτή τη κατάστασή, αλλά ξύπνησα όταν άρχισα να αποδέχομαι πράγματα σε μένα.Θες να τα πεις ελαττώματα, θες να τα πεις προβλήματα...πες τα όπως αγαπάς.Αλλά ναι. Αποδέχτηκα πως είμαι αυτό που ειμαι. Πώς κουβαλάω ένα παρελθόν, το οποίο δεν μπορώ να επιτρέπω να επηρεάζει τό μέλλον και δεν μπορώ να προκαθοριζω πως θα επηρεάσει το παρόν.Εξήγησα στον εαυτό μου συμπεριφορές που άλλοτε έκρυβα πίσω από ένα εγωιστικό "γιατί ετσι".Είναι μια καθημερινή προσπάθεια να προσπαθείς να εξηγήσεις στον εαυτό σου ότι δεν είσαι οι σκέψεις σου, αλλά στο τέλος της ημέρας, είναι μια προσπάθεια που αξίζει. Αξίζει τόσο πολύ.Όταν γνωρίσεις τον εαυτό σου, τότε θα τον αγαπήσεις.Όταν δώσεις περιθώρια για λάθη, τότε θα τον βελτιώσεις.Και όταν το κάνεις αυτό, ίσως, (θέλω να πιστευω) καταλήξεις να λες "τα χω καλά με τον εαυτο μου" και να το εννοείς.