ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
18.6.2017 | 17:11

Που παμε?

Θέλω να εξομολογηθώ κάτι...Νιώθω ότι ο κόσμος που ζούμε αρχίζει να γίνεται πολύ μαλθακός.Πλέον έχουμε: πολιτική ορθότητα, την ανυσηχία μήπως προσβάλουμε κάποιον με το λόγο μας, πολιτική ιδιοκατοίκηση, άτομα να ενοχλούντε με το παραμικρό που έρχετε αντιμέτωπο με τη ταυτότητα τους και το τι αυτοπροσδιορίζοντε, κλπ...Και αυτό που βρίσκω πιο τρομαχτικό είναι οτι άτομα που ασπάζοντε τα παραπάνω ιδεώδη δύσκολα ανέχοντε το διάλογο ή την ιδέα οτι μπορεί να κάνουν λαθος, και από την άλλη νιώθω πιο πολύ να συμφωνώ με συντηριτικές απόψεις...και όμως, πάντα με ένιωθα και νιώθω οτι είμαι ανοιχτός στο διαφορετικό...τι έχει γίνει? μεγάλωσα? ζω χρόνια τώρα στο εξωτερικό σε χώρες που ειναι προοδευτικές...
4
 
 
 
 
σχόλια
Ο κόσμος γίνεται μαλθακός επειδή καθόμαστε πάνω στις κωλάρες μας 15 ώρες τη μέρα, μέσα σ' ένα γραφείο, αμάξι, τέσσερις τοίχους, μπροστά σε μια τηλεόραση, όχι επειδή προσπαθούμε ακόμα να μάθουμε πώς να μην προσβάλλουμε τους άλλους ανθρώπους.
Ακριβώς το ίδιο έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ και εγώ για τον εαυτό μου και για τους γύρω μου. Μαλθακότητα, ατιμωρησία, πολιτική ορθότητα, και δικαιώματα μόνο δικαιώματα για όλους και άνευ όρων και για υποχρεώσεις ούτε λόγος, βέβαια μετά αναρωτιόμαστε όλοι μαζί γιατί δεν λειτουργεί , γιατί δε λύνεται κανένα πρόβλημα και μόνο ανακυκλώνονται οι συζητήσεις; Θα πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε περισσότερο για τις υποχρεώσεις μας σαν άτομα και σαν σύνολο και λιγότερο για τα δικαιώματα όλων σε όλα. Παράδειγμα Πρώτο: Κατάργηση εκλογικού δικαιώματος για φυσικά πρόσωπα όταν αυτοί φοροδιαφεύγουν, εισφοροδιαφεύγουν ή έχουν αποδεδειγμένα βλάψει με οποιοδήποτε τρόπο το δημόσιο.
Πάντα πληγώνονταν οι άνθρωποι.Δεν έγιναν ξαφνικά υπερευαίσθητοι.Απλά δεν ακουγόταν η φωνή τους.Ξαφνιάζονται κάποιοι,γιατί εκείνοι,που μπορούσαν να κρίνουν,αλλά κι ακόμα πιο πέρα να κοροϊδεύουν και να ευτελίζουν χωρίς κανένα κόστος,πλέον απαντάνε.Όχι απαραίτητα οι ίδιοι,αλλά και άνθρωποι,που παίρνουν στάση υπέρ τους.Έχουν σε όλα δίκιο;Σηκώνει κουβέντα για κάθε θέμα.Έχουν κάνει πάντα την αυτοκριτική τους;Είναι τα κίνητρα των υπερασπιστών τους πάντα αγνά;Εκφράζονται πάντα δημοκρατικά ή δείχνουν το σεβασμό,που απαιτούν;Υπάρχουν αυτά τα ερωτηματικά.Αλλάζει ο κόσμος,αλλάζουν τα θέματα,που πέφτουν στο τραπέζι,αλλάζουν κι οι συνομιλητές.Δύσκολο να βρεθούν οι ισορροπίες.
Είμαι ανοιχτός στο ''διαφορετικό'', αλλά όλα έχουν τα όριά τους. Επίσης, άλλο πράγμα η ''πρόοδος'', και άλλο ο εκτραχηλισμός. Και ως πρόοδος ενίοτε εκλαμβάνεται το δεύτερο.Τέλος, το να ασπάζεται κανείς ''συντηρητικές'' ιδέες δεν είναι εκ προοιμίου κακό.
Scroll to top icon