ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μαγκες,πως πειθουμε τον εαυτο μας να παμε επιτελους σε ψυχολογο; Τοσα χρονια το γνωριζω οτι πρεπει να παω,γνωριζω λεπτομερως καθε περιεργη-ας πουμε- συμπεριφορα μου, εχω κανει και πολλες προβες στο μυαλο μου τι θα ελεγα αν πηγαινα ποτε. Θελω και δεν θελω να παω. Μετα σκεφτομαι οτι πρεπει να μιλησω και βαριεμαι,δεν εχω δυναμη να τα σκαλισω παλι τοσο που τα εχω αναλυσει μον@ μου. Αλλα επειδη το πραγμα αυτο γενικα σε σχολη-ερωτικη σχεση-φιλιες καταληγει απο μεγαλες εντασεις σε απαθεια απο μεριας μου και νιωθω οτι βαλτωνω και χειροτερευω παντου. Η αληθεια ειναι οτι παντα μπορουσα να ακαμψω αλλα τωρα βλεπω οτι δεν εχω ορεξη να με σωσω. Οι γονεις αντιθετοι και αρνητικοι με το να παω,οποτε ολο αυτο πρεπει να γινει κρυφα. Πως με πιανω απο το χερακι και με παω μεχρι εκει λοιπον;.