ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρέπει πραγματικά να συνέλθω. Δεν είμαι 15 χρονών να "κολλάω" με καθηγητές μου. Έδινα σήμερα μάθημα και από τότε που γύρισα σπίτι χαμογελάω κρυφά. Τον ρώτησα δήθεν αδιάφορα εάν θα έχουμε μαθηματικά και στο άλλο εξάμηνο για να ξέρω εάν θα μας κάνει μάθημα ο ίδιος. Εκείνος απάντησε πως προτείνει να βάλουνε φιλοσοφία γιατί "ασχολείται" αλλά τότε "μόνο οι δύο μας θα συννενοούμαστε". Έβαλε και λιγότερα θέματα στην εξέταση σήμερα γιατί κάποιοι παραπονέθηκαν οτι βάζει πολλές ασκήσεις είπε και με κοιτούσε χαμογελώντας με νόημα όταν εξηγούσε τα θέματα. Η αλήθεια είναι ότι την προηγούμενη φορά κόντεψα να τον χτυπήσω από τα νεύρα και το άγχος με τόσα θέματα είχε βάλει.Τον πιάνω να με κοιτάει πολλές φορές και χαίρομαι ενώ είναι ηλίθιο το όλο θέμα. Δεν ξέρω πραγματικά γιατί αλλά με το που με κοιτάει έχει μια περίεργη, ειλικρινεστατη χαρά στα μάτια του. Μια χαρά που δεν την βλέπω να την έχει γενικότερα. Κι ένα τεράστιο χαμόγελο που δεν μπορεί να συγκρατήσει κάθε φορά που με βλέπει κάνοντας με να χαμογελάω κι εγώ και να κάνω κόπο να σταματήσω. Δεν το φαντάζομαι, το βλέπω. Δεν είμαι τρελή. Νομίζω πως με βλέπει σχεδόν "πατρικά", με συμπάθησε από την πρώτη στιγμή, ίσως επειδή είμαι και πολύ χαμηλών τόνων. Αλλά αυτή η χαρά και η λάμψη στα μάτια του είναι απερίγραπτη όταν με κοιτάει, όταν έρχεται στα διαλείμματα και κάθεται πάνω στο θρανίο μου και μιλάμε, γελάμε. Καταλήγει πολλές φορές να είμαι "τρομακτική" αυτή η λάμψη στα μάτια του όταν με κοιτάει και με δυσκολία καταφέρνει να πάρει τα μάτια του. Κι ο τρόπος που έρχεται δίπλα μου, σαν να χαλαρώνει τότε. Θυμάμαι μια φορά που όταν στην τάξη υπήρξαν υπονοούμενα πως μου αρέσει κάποιος, θύμωσε και νευρίασε παρόλο που δεν το κάνει ποτέ, παρόλο που δέχεται γενικότερα τέτοια αστεία. Σαν πατέρας που θυμώνει όταν μαθαίνει κάτι αντίστοιχο για την κόρη του. Είναι χαριτωμένο ολο αυτό. Σαν να με καμαρώνει που τα καταφέρνω καλύτερα από όλους στο τμήμα, μου είπε σήμερα πως είναι σίγουρος για εμένα και πως πρέπει να πιστέψω στον εαυτό μου. Θα μπορούσε να είναι πατέρας μου, καθώς είναι γύρω στα 45-46 κι εγώ 21. Είναι ωραίο να σου δείχνουν συμπάθεια οι άλλοι. Αρκεί εγώ να μην επηρεάζομαι περισσότερο από όσο πρέπει.