ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ξεκινήσω από μια φράση που άκουσα πρόσφατα.Αντί να αναλωνόμαστε να αποδείξουμε ότι είμαστε όλοι ίδιοι,ας απλώς παραδεχτούμε ότι είμαστε όλοι διαφορετικοί (η μετάφραση από τα αγγλικά παρερμηνεύει το same,αλλά πιστεύω πιάσατε το νόημα).Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με τους ανθρώπους, η σεξουαλική τους προτίμηση μου φαίνεται εντελώς αδιάφορη στο χαρακτηρισμό τους. Εγώ, δηλώνω στρέιτ όσον αφορά το φύλο του παρτενέρ. Όπως όλοι, έχω προτιμήσεις στο κρεβάτι, αλλά αυτό σας είναι αδιάφορο,πιστεύω.Με τις συζητήσεις περί pride και όλα τα άρθρα που έπεσαν στην αντίληψη μου, κάτι δεν μου κάθεται καλά.Κάπου διάβασα ότι το pride είναι απαραίτητο για εκείνους με "διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό", γιατί πολλοί ομοφυλόφιλοι,αμφιφυλόφιλοι κτλ είναι κοινωνικά αποκλεισμένοι, είναι θύματα bullying ρατσισμού και βίας, δεν γίνονται αποδεκτοί από τις οικογένειες τους ή την κοινότητα ή την κοινωνία κτλ κτλ κτλ.Η ιστορία μου, κι αυτό που χρειάζομαι να εξομολογηθώ. Δηλώνω στρείτ. Υπήρξα 3 χρόνια μόνη από επιλογή, ξοδεύα την ενέργεια μου ερωτευμένη με κάποιον ξεχωριστό, δεν έκανα σεξ. Από επιλογή. Η παρέα μου, στην οποία τότε ήμουν η μόνη στρέιτ, έφτασε σε σημείο να μου λέει, μήπως είσαι λεσβία και δεν το ξέρεις; Γιατί δεν κάνεις σεξ; Πειραματίσου με γυναίκα! Με πίεσαν τόσο που είχα αρχίσει πράγματι να αναρωτιέμαι τι μου συμβαίνει.Αλλά όχι. Ήξερα τι ήθελα και δεν το ήθελα πολύ. Έπρεπε να καταπιέσω τη σεξουαλικότητα μου επειδή "κάτι δεν πήγαινε καλά";Έπρεπε να υποβάλω τον εαυτό μου σε "πειραματισμό" για να είμαι σίγουρη;Ξέρω πολλούς ομοφυλόφιλους που τους έχουν υποβάλει στην ίδια διαδικασία.Τώρα με το Pride θυμήθηκα εκείνη την εποχή. Και να θυμάμαι πόσο άσχημα ένιωθα που είμαι κορίτσι και μου αρέσουν τα αγόρια.Δεν θέλω να βγάλω κανένα δίδαγμα. Ίσως, μόνο, ας σκεφτούμε ποια είναι η βάση των διαχωρισμών που προβάλει η κοινωνία μας, αντί να τρέχουμε σ'έναν αγώνα δρόμου ενάντια στη πραγματικότητα.