ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έκλεισε ένα αγαπημένο μου forum. Το λάτρευα γιατί συζητιόταν ό,τι θέμα μπορεί κάποιος να φανταστεί: από φιλοσοφία έως ταινίες, από πολιτική έως βιβλία. Υπήρχε ένα εξαιρετικό κλίμα μεταξύ των ατόμων που έμπαιναν και ήταν απόλαυση να περνώ μια ωρίτσα την ημέρα εκεί.Το forum αυτό ήταν ξένο, μιλούσαμε μόνο αγγλικά. Όμως οι Έλληνες -ως γνωστόν παντού υπάρχουν Έλληνες- είχαμε γνωριστεί μεταξύ μας και με το κλείσιμο του forum αναρωτιόμασταν πού να πάμε.Έπεσε η ιδέα να πάμε σε ένα αντίστοιχο ελληνικό. Εμένα δεν με βόλευε γιατί τα αγγλικά είναι η πρώτη μου γλώσσα, αλλά είπα ναι για την παρέα. Άλλωστε κάποιοι άλλοι γνωστοί που ήταν από Ευρώπη και Ασία "μετακόμισαν" σε άλλα forum και τους έχασα.Πήγαμε λοιπόν σε αυτό το ελληνικό forum και η κατάσταση ήταν απαίσια. Ό,τι και να έγραφες σε ειρωνεύονταν. Αν ήταν ένα θέμα πιο ιδιαίτερο, το χλεύαζαν. Τραμπουκισμός και ειρωνεία ήταν το αλατοπίπερο. Υπήρχαν κάποιου τύπου κλίκες που απαντούσαν μόνο μεταξύ τους και αγνοούσαν όλους τους υπόλοιπους όταν προσπαθούσαν να μπουν στη συζήτηση.Σιγά-σιγά απομακρυνθήκαμε όλοι από το forum. Κι από τότε δεν ξαναμπήκα σε κάτι αντίστοιχο.