ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλημέρα σας,Πρίν από 10 χρόνια σχεδόν, γνώρισα μέσω internet, δλδ σε ένα σχολικό φορουμ μια κοπέλα. Τότε δίναμε πανελλήνιες και οι 2, αρχίσαμε να ανταλλάσουμε μηνύματα, σημειώσεις, το γενικότερο άγχος μας, περάσαμε και οι 2 εκεί που θέλαμε... αργότερα συναισθηματικές ανησυχίες και λοιπές σκέψεις. Μιλούσαμε στο αείμνηστο MSN βάζοντας κάμερα (μπορεί να το μπερδεύω και με το skype) ή ακόμα και τήλ. Με τα χρόνια, ήρθε και στο σπίτι μου, τη φιλοξένησα για 5 μερούρες αφού δεν είχε χρήματα για να πάει διακοπές με το τότε αγόρι της σε κάποιο νησί όπως έλεγε να ξεσκάσει. Και επίσης, είχε και κάποια προβλήματα μαζί του. Ζήλευε τρομερά πολύ.Από την αρχή της σχέσης μας δεν είχα καταλάβει οτι με ένιωθε σαν τη ψυχολόγο της και μου έστελνε μηνύματα μόνο και μόνο για να της λύνω τα προβλήματα με τον εκάστοτε γκόμενο ή τα οικογενειακά της μια και περνούσε διαστήματα που ούτε με τους γονείς της δεν μιλούσε επειδή δεν της έδιναν χαρτζιλίκι ή το αυτοκίνητο για βόλτες. Γιατι όντας μακρυά πάντα έβλεπα τα πράγματα ώς τρίτη και εκείνη πάντα με σκότιζε με το αν θα της στείλει ο ένας και ο άλλος, αν συμπεριφέρθηκε σωστά, ποιά χαιρέτησε το αγόρι της, τι να φορέσει κτλ...Με τα χρόνια όμως άρχισα να κουράζομαι, και νομίζω πως έχω φτάσει σε ένα σημείο που άν είναι να έχω μια τέτοια φιλία καλύτερα να μην την έχω καν. Παλαιότερα προσπάθησα να της το εξηγήσω με το καλό ( δηλαδή με συζήτηση, οτι με θέλει όποτε έχει πρόβλημα και διαφορετικά δεν μου στέλνει) αλλά και με το άσχημο (να εξαφανίζομαι για μεγάλα διαστήματα ώστε να καταλάβει με την απουσία μου κάποια πράγματα). Η αλήθεια είναι οτι δεν κατάφερα τίποτα.Τώρα γίνονται ακριβώς τα ίδια αλλά αισθάνομαι έτοιμη να ξεκόψω αν και δεν μου πάει η καρδιά γιατι είναι καλό κορίτσι όπως και η οικογένεια της, άσχετα που μένουμε μακρυά η μια από την άλλη...Είμαι αρκετά μπερδεμένη και δεν ξέρω τι να κάνω.Πιστεύω οτι δεν θα μουν μπερδεμένη αν είχα και άλλες φίλες, αλλά είμαι και εγώ πολύ κλειστή ώς άνθρωπος και με αυτή τη κοπέλα δέθηκα.