ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσφατα ξεκινησα νεα δουλεια και εχω προβλημα με μια συναδελφο. Δουλευουμε μαζι και θεωρητικα εχουμε ιδια θεση, ομως η ιδια λογω του οτι ειναι περισσοτερα χρονια στη δουλεια, μου λεει συνεχως τι να κανω. Δεν εχω θεμα με αυτο, αντιλαμβανομαι οτι εφοσον εχει παραπανω εμπειρια στο αντικειμενο, ειναι λογικο να μου πει τι να κανω. ΤΟ θεμα ομως ειναι οτι καθε φορα που μου λεει τι να κανω, νιωθω οτι με περιμενει στη γωνια να κανω ενα λαθος για να μου το χτυπησει. Οταν μου λεει να κανω κατι, μετα απο λιγο ερχεται να ελεγξει αν το κανω σωστα. Κ φυσικα θα βρει παντα κατι να μου πει. Ειλικρινα ακομα και οταν ειναι το αφεντικο διπλα μου δεν νιωθω τοσο αγχος, οσο οταν ειναι αυτη.Το αποκορυφωμα ηταν πριν λιγες μερες που μου ειχε πει να κανω κατι και τελοσπαντων λογω κακης συνεννοησης μεταξυ μας δεν καταλαβα ακριβως πως επρεπε να το κανω και εκανα λαθος. Τοτε ηρθε με ενα υφακι και εμφανως τσαντισμενη και μου λεει οτι αυτο δεν επρεπε να το κανω ετσι . Εγω απορησα με τον τροπο της, οχι οτι δεν το περιμενα, αλλα μου εκανε εντυπωση το ποσο πολυ θεμα το εκανε για ενα λαθος το οποιο δεν ηταν καν σημαντικο και διορθωνοταν πανευκολα. Μετα απο λιγο περνωντας εξω απο το γραφειο της την ακουσα να μιλαει στο τηλεφωνο με συναδελφο (με ανωτερη θεση) και να σχολιαζει το λαθος που εκανα και εμμεσως πλην σαφως να με θαβει. Ενιωσα ντροπη για λογαριασμο της. Τη λυπηθηκα που εχει τοσο κακια μεσα της που περιμενει καποιον να κανει λαθος για να παει να τον χλευασει. Ειμαι καινουργια στη δουλεια (μολις 2 μηνες) και δουλευω πολυ σκληρα, ειμαι παντα προθυμη να κανω το οτιδηποτε αλλα και ρωταω για να μαθω και σε σχεση με αλλους εκει μεσα που θα βρουν αφορμες για να λουφαρουν, εγω δεν σταματαω να δουλευω. Και το λεω αυτο οχι για να παινευτω, αλλα γιατι ειναι η αληθεια. Και ειμαι σιγουρη οτι κ αυτη το βλεπει αυτο. Αλλα αντι να το εκτιμησει, αντι να αξιολογησει θετικα τα τοσα θετικα που εχω κανει, αυτη θα επισημανει μονο τα λαθος. Με κανει να αισθανομαι αχρηστη. Μου στερει καθε διαθεση να ειμαι καλη στη δουλεια μου, γιατι ξερω οτι οσο σκληρα και να προσπαθησω, αυτη παντα θα εστιασει μονο στο αρνητικο. Και ναι ξερω, δεν δουλευω γι αυτην αλλα για μενα, αλλα μερικες φορες θες να ακουσεις και μια καλη κουβεντα απο καποιον με τον οποιο δουλευετε μαζι, σου δινει μια ωθηση ενας καλος λογος! Και δυστυχως επειδη δουλευω πιο κοντα μονο με αυτην, δεν υπαρχει καποιος αλλος που να παρακολουθει τοσο στενα τη δουλεια μου. Οποτε αν δεν παρω την αναγνωριση απο κεινη, δεν θα την παρω απο κανεναν. Μεχρι προτινος νομιζα οτι ειχα μονο εγω θεμα μαζι της, αλλα προσφατα μιλωντας με συναδελφους συνειδητοποιησα οτι εχουν πολλοι θεμα μαζι της. Για την ακριβεια ενας μου ειπε οτι παρολο που συνεργαζεται με τοσα ατομα, δεν εχει θεμα με κανεναν, αλλα αυτην την συγκεκριμενη δεν θελει ουτε να την βλεπει! Οποτε τουλαχιστον ενιωσα οτι δεν ειμαι τρελη και υπερβολικη.Ειναι μονιμως αγελαστη, ξινη κ καθολου ευγενικη. Τον πρωτο καιρο προσπαθουσα να την πλησιασω και να τη γνωρισω, μπας και απαλλαγει απο αυτη την ξινιλα, αλλα πλεον ειδικα μετα απο αυτα που ειπε πισω απο την πλατη μου θα σταματησω καθε τετοια προσπαθεια και θα διατηρησω μια αυστηρα επαγγελματικη σχεση μαζι της. Καμια συζητηση περα απο επαγγελματικα. Στην τελικη εχω αλλα ατομα στη δουλεια να μιλαω, δεν προκειται να επιδιωξω να γινω φιλη με τετοιο σκατενιο ανθρωπο.Σκεφτομουν να μιλησω με καποιον ανωτερο και να εξηγησω ποσο με επηρεαζει η σταση της στη δουλεια μου, αλλα δεν νομιζω οτι θα βρω το δικιο μου γιατι αυτη δουλευει εκει καιρο, ενω εγω ειμαι καινουργιαΚαι στενοχωριεμαι γιατι παιδια απο αλλα τμηματα με επαινουν συχνα που δεν σταματαω να δουλευω λεπτο, που ειμαι παντα προθυμη, που δουλευω κ παραπανω ωρα μερικες φορες αν χρειαστει και γενικα εκτιμουν οσα δεν εκτιμαει αυτη. Και λεω ρε γαμωτο, αν ημουν σε αλλο τμημα ισως να υπηρχε περισσοτερη αναγνωριση της δουλειας μου. Ενω τωρα ειμαι καταδικασμενη να θεωρουμαι παντα μετρια (αν οχι κακη) επειδη αυτη ετσι με βλεπει.Και απορω ρε παιδια, γιατι να μην υπαρχει αξιολογηση συναδελφων? Οχι μονο σε επιπεδο επαγγελματικο, αλλα και σε επιπεδο χαρακτηρα. Γιατι να μην μπορεις καπου να αναφερεις ποσο σε επηρεαζει αρνητικα η ξινιλα καποιου αλλου, η ανεξηγητη αυστηροτητα και κακια που βγαζουν μερικοι κλπ? Γιατι να ειμαστε καταδικασμενοι μερικοι ανθρωποι να πηγαινουμε στη δουλεια μας με νευρα επειδη εχουμε να αντιμετωπιζουμε τετοια απολιτιστα οντα? Γιατι να πρεπει εγω να υφισταμαι τα ψυχολογικα του καθενος? Αρνουμαι να δεχτω οτι παρολο που μ' αρεσει πολυ η δουλεια μου και γενικα το κλιμα με ολους, σκεφτομαι ωρες ωρες να βρω αλλη δουλεια εξαιτιας της. Δεν ξερω, ισως θα μου πουν καποιοι οτι ειμαι υπερευαισθητη και οτι πρεπει να μαθω να μην με αγγιζουν τετοιες συμπεριφορες. Αλλα οχι, διαφωνω. Γιατι να πρεπει να ειμαι εγω αυτη που θα μαθω να ανεχομαι τετοιες συμπεριφορες και να μην πρεπει τετοιοι ανθρωποι να μαθουν να μην φερονται σαν αουγκανοι? Γιατι να πρεπει εγω να δεχομαι να με αδικουν και να με υποτιμουν, αντι να μαθουν αυτοι να σεβονται τους ανθρωπους με τους οποιους δουλευουν και να ειναι σωστοι? Εχω κουραστει ειλικρινα... Οχι, οταν επι τρεις ωρες εχω σκιστει στη δουλεια και εχω φερει κ καλο αποτελεσμα και αυτη μου λεει μονο τα αρνητικα, δεν μπορω μετα να παω σπιτι και να ειμαι ηρεμη! Δεν μπορω να μη βαλω τα κλαματα απο τα νευρα μου. Μακαρι να μπορουσα, αλλα δεν την μπορω την αδικια...