ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι παντρεμένος εδώ και 2 περίπου χρόνια έπειτα από μια παθιασμένη και γεμάτη έρωτα σχέση. Μετά την εγκυμοσύνη η σύζυγός μου αρνείται κατηγορηματικά το σεξ και γενικά το ερωτικό παιχνίδι. Το μυαλό της είναι συνεχώς στις δουλειές του σπιτιού, στις υποχρεώσεις που έχουμε ως γονείς και ως "νοικοκύρηδες" πια, στην ανατροφή του παιδιού με αποτέλεσμα να παραμελεί τόσο τον εαυτό της όσο κι εμένα. Δεν την αγαπώ. ΤΗ ΛΑΤΡΕΥΩ. Και εκείνη και το παιδί μας. Αλλά πλέον στο πρόσωπό της βλέπω τη "νοικοκυρούλα", τη "γυναικούλα" αν θέλετε και γενικά μια "άλλη" γυναίκα και όχι αυτή τη δυναμική γυναίκα που ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή. Αυτή που περιποιόταν τον εαυτό της, εμένα, που δούλευε, που ήταν οργανωτική, που συνεννοούμασταν με ένα βλέμμα, που με κάλυπτε 110% στον ερωτικό τομέα και γενικά αυτή τη γυναίκα που ήταν "αυτό ακριβώς που έψαχνα". Το παιδί πλέον είναι 1,5 ετών. Το λέω για να σας προλάβω πριν κάνετε λόγο για επιλόχιο κατάθλιψη κλπ. Σε αυτόν τον 1.5 χρόνο ζήτημα να έχουμε κάνει έρωτα 5-6 φορές... Τώρα θα μου πείτε "αυτό είναι το παν ρε φίλε; το σεξ;" Θα σας απαντήσω "Όχι". Αλλά αυτό έχει αντίκτυπο σε ολόκληρη τη σχέση... Δε συζητάμε πια όπως κάποτε, δεν είμαστε τόσο αγαπημένοι παρά έχουμε βυθιστεί στα προβλήματα και τα τρεχάματα. Στο μεταξύ στη δουλειά μου έχω μια συνάδελφο μικρή (23 χρόνων) η οποία ξέρει πως είμαι παντρεμένος με παιδί κλπ αλλά δεν την φρενάρει στο να μου την πέφτει και να με προκαλεί. Όλον αυτόν τον καιρό δεν απίστησα ούτε μια φορά. Αλλά τελευταία φλερτάρω έντονα με την ιδέα να ενδώσω. Το θεωρώ ανέντιμο από μέρους μου και ανήθικο... Αλλά κι εγώ άντρας είμαι και έχω ανάγκες. Χτες το βράδυ συγκεκριμένα που της ξαναέκανα κουβέντα - νύξη περί ερωτικού θέματος, έφαγα μια περιποιημένη πόρτα που ήταν όλη δική μου και μαλώσαμε και λίγο. Με στεναχωρούσε αρκετά το όλο θέμα, αλλά πλέον έχω βαρεθεί τόσο να το συζητάω μαζί της όσο και να ενδιαφέρομαι. Το να την απατήσω πλέον δεν το αποκλείω αλλά είναι η ύστατη λύση. Τι θα με συμβουλεύατε να κάνω σχετικά με όλα αυτά; Είναι ένα θέμα που δεν το έχω συζητήσει με κανέναν γιατί πολύ απλά ντρέπομαι. Στα 30 μου με τόσες εμπειρίες και τόσες δυσκολίες τις οποίες ξεπερνούσα να μου τύχει αυτό; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας. (Δεν είμαι μέλος οπότε δε μπορώ να αναρτήσω σχόλιο - απάντηση σε ότι μου γράψετε).