ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα πείτε : "Είσαι στην εφηβεία,μεγαλοποιείς τα πράγματα" ή ίσως : "Έχεις τόσα χρόνια μπροστά σου.Έλεος,είσαι μόνο δεκατέσσερα." Ναι λοιπόν είμαι μόνο δεκατέσσερα και δικαιολογημένα να απορήσετε με την εξομολόγηση μου. Όμως αισθάνομαι τόσο μόνη. Και όχι επειδή δεν έχω φίλους. Αντιθέτως, έχω ενταχθεί σε πολλές παρέες.Αλλά νιώθω λες και συνέχεια προσπαθώ να "επιβιώσω",να γίνω αποδεχτή από κάποιους που για να πω την αλήθεια,δεν συμπαθώ κιόλας. Δηλαδή έτσι ένιωθα, γιατί τώρα έχω εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να αρέσω. Δεν προσέχω αρκετά την εμφάνισή μου,ούτε πιέζω τον εαυτό μου να λέει πράγματα τα οποία θεωρώ πως θα αρέσουν. Τους αφήνω να μιλάνε και εγώ μένω εκτός. Θα ήθελα πολύ να έβρισκα ενδιαφέρον στο ότι ο Νίκος πήρε καινούργιο παιχνίδι για το playstation ώστε να μην δείχνω τόσο εκτός και ξενέρωτη όλη την ώρα. Αλλά δεν βρίσκω. Γιατί κανένας δεν μιλάει πια για ποίηση; Το άλλο θέμα,που νιώθω να με καίει χωρίς βέβαια ουσιαστικό λόγο, είναι το ότι ακόμα δεν έχω φιλήσει κάποιον και κοντεύω τα δεκαπέντε. Όλες μου οι φίλες έχουν σχέση και εμένα δεν με πλησιάζει κανένας.Και αυτοί που με πλησιάζουν , δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις δικές μου απαιτήσεις. Μιλώντας φυσικά για τον εσωτερικό τους κόσμο....Νομίζω πως θα τελειώσω το λύκειο και ακόμη δεν θα έχω φιλήσει κάποιον.Ξέρω πως δεν είναι και κάτι το τρομερό,απλά θέλω να το κάνω,πείτε για την εμπειρία,για να έχω να το λέω,για να μου φύγει η περιέργεια,για επιβεβαίωση...Και εξομολογούμαι πως υπάρχουν φορές που σκέφτομαι να βγω στους δρόμους και να φιλήσω κάποιον άκυρο απλά για να μου φύγει αυτό το "βάρος". Γιατί σαν βάρος το έχω Κάτι τελευταίο που με απασχολεί τις τελευταίες μέρες αφορά την κολλητή μου...Αφού δεν έχει όρεξη να πάμε βόλτα μπορεί απλά να μου το πει. Έχουμε αυτή την οικειότητα και ξέρει ότι δεν πρόκειται να παρεξηγηθώ, άλλωστε έχουν υπάρξει φορές που και εγώ δεν είχα όρεξη να βγω έξω.Φυσικό δεν είναι; Ε γιατί λοιπόν προσπαθεί να μου το μπαλώσει με ανόητες δικαιολογίες; Χειρότερα τα κάνει.