ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε ποιό συννεφάκι ζω πάλι? και δεν το καταλαβαίνω....μόνο απο τις προσγειώσεις (πάντα ανώμαλες!) αντιλαμβάνομαι - εκ των υστέρων - ότι πάλι καβάλα στο συννεφάκι ήμουν κ σεργιάνιζα....θα μου πεις έτσι είναι ο έρωτας! σε μαγεύει, σε ταξιδεύει, σε ξελογιάζει! Ναι, έτσι είναι!Μόνο που δεν μπορώ να τον χαρώ. Είναι έρωτας, όχι χωρίς ανταπόδωση, αλλά χωρίς αντίκρισμα. Είμαι ερωτευμένη με τις αναμνήσεις (του παρελθόντος) και τις επιθυμίες (του μέλλοντος), επί του παρόντος ...ερημιά (προσγείωση).Αναρωτιέμαι γιατί το υπομένω όλο αυτο? Δεν σε γνώρισα παντρεμένο ώστε να είναι επιλογή μου. Δεν έχω υπάρξει, ούτε επιθυμώ, "δεύτερη" ποτέ, σε καμία σχέση μου. Η αυτοεκτίμησή μου θίγεται. Δεν μου αξίζει αυτό. Δεν έκανα τιποτα για να μου αξίζει. Κι επειδή στη ζωή μου έμαθα, κι όχι με τον πιο εύκολο τρόπο, ότι κανένα σύμπαν δεν θα φροντίσει να αποδοθεί κανενός είδους δικαιοσύνη, ούτε θα με βγάλει κανένα "χέρι βοηθείας" απο τα δύσκολα, κοινώς στη ζωη πορεύομαι εγώ και ο εαυτός μου, πρέπει εγώ να φροντίσω για μένα.Κοιτιέμαι λοιπόν στον καθρέφτη και αναρωτιέμαι τί τύχη επιλέγω για τον εαυτό μου. Θέλω να είμαι "δεύτερη" προκειμένου να είμαι μαζί σου ή επιλέγω να μείνω μόνη μου και να ελπίζω σε εναν καινούργιο έρωτα? Τι θα πονέσει περισσότερο? Τι μπορώ να αντέξω? Πώς θα είμαι καλύτερα?