ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παρακαλώ να αναρτηθειΈχω 2 φίλες τις οποίες γνωρίζω 3 χρόνια, έχω απομακρυνθεί από κοντά τους λόγω δεύτερης σχολής κλπ, όσο ήμασταν στην πρώτη σχολή, όλα καλά, κάθε μέρα επικοινωνία, μαζί πρακτική, μετά δουλειες. Αλλά μερικές φορές τον τελευταίο χρόνο, λόγω ότι ήμαστε και οι 3 άνεργες και γω πάω σχολή, δεν έχω κουράγιο να μιλήσω μαζί τους, παρόλο που μου έχουν πει να βγούμε ρίχνω άκυρο γτ πραγματικά δεν έχω χρονo + ότι δουλεύω τα σ/κ για κανά ψωρομεροκαματο και φτάνει μία μέρα που τις τηλεφωνώ να δω αν είναι καλά και αρχίζει ένα ξέσπασμα του τύπου: μας ξέχασες, δεν θες να κάνουμε παρέα, και μας βαρέθηκες και άμα μας βαρέθηκες να μας το πεις, κλαμάτα κακο, Όσοι φίλοι είχαμε πάντα μας παρατάνε κανένας δεν μας θέλει και τέτοια. Να πως πώς τέτοια περιστατικά έχουν ξαναγίνει σε μισό αστεία μισό σοβαρά δηλαδή γκρίνια, όταν βγενουμε συνήθως οι 2 θα τσακωθούν για απλά πράγματα όπως τα λεφτά, γτ να πάμε από κει και όχι από αυτό το δρόμο, και οποία συζήτηση κάνουμε το ένα είναι στενάχωρο το άλλο δεν γίνεται γτ έχουμε διαφορετικές απόψεις, να μην μιλάμε για κοινωνικά, εφτασα τον τελευταίο χρόνο να μην θέλω να τους πω τπτ, γιατί νιώθω πως με κουράζουν και ότι μιζεριαζουν εγώ έχω τη σχολή,τ ις συμμαθήτριες μου και το μεροκάματο και βρίσκω και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα παρόλο που είμαι φτωχή , όσες φορές τους έχω προτείνει κάτι είναι με ένα ύφος, και τι θα κάνουμε, δεν ξέρουμε κανέναν, τι ώρα θα φύγουμε ποιος θα μας γυρίσει , νιώθω σαν να φταίω εγώ για την γκρίνια τους, αυτό μου μεταδίδουν, και πραγματικά ανυσηχω γι αυτές, θέλω να ασχολούνται με πράγματα όχι να κάθονται όλη μέρα στο σπίτι, να γκρινιάζουν πως δεν έχουν λεφτά, ( περιμένουν να τους συστήσει η μητέρα τους σε καμία δουλειά) ούτε εγώ έχω, αλλά προσπαθώ δεν ξέρω πραγματικά... Σκέφτομαι να ξεκοψω σιγά σιγά... κουραστικά, δεν ξέρω τι είναι φιλία, τόσο μπερδεμένα....