ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λένε πως αν γράφεις αυτά που νιώθεις μπορείς ύστερα να τα διαβάσεις και να τα κατανοήσεις καλύτερα.Από μικρή ακόμα βιώνω την προδοσία.Έχουν δίκιο να λένε πως τον καλό τον πατάνε.Από φίλους αρχικά..και το αποκορύφωμα από την ίδια μου την οικογένεια.Από φίλους δεν με ένοιαζε.το ξεχνούσα μετά από καιρό.Αλλά από την οικογένεια μου..δεν νομίζω να το ξεχάσω ποτέ.Η αρχή ήταν δύσκολη..Νόμιζα ότι ο θυμός δεν θα μου περάσει ποτέ..κι έτσι έγινε.Πάει τόσος καιρός και το μόνο που μου έφυγε ήταν η απογοήτευση.Και έμεινε μόνο ο θυμός.η οργή.Προσπάθησα να τα γράψω όπως λένε..όμως κάθε φορά σταματάω.Δεν μπορώ.Το νιώθω τόσο βαρύ,με πλημμυρίζει η οργή και απλά δεν θέλω να τα θυμηθώ.Κάθε μέρα το θυμάμαι όμως.Και το προσπερνάω κάνοντας άλλα πράγματα.Από τότε απομακρύνθηκα από αυτούς.Δεν θέλω να τους βλέπω, ποτέ δεν κατάλαβαν και έτσι είμαι απλά τυπική.Γιατί ποτέ δεν ρώτησε κάποιος για τις δικές μου πληγές?Δεν είμαι από πέτρα,έχω ψυχή και καρδιά που δεν τους νοιάζει αν πληγώνεται γιατί απλά θα μου περάσει,γιατί απλά οι υπόλοιποι είναι πιο σημαντικοί.Δεν μπορώ να τους συγχωρήσω λυπάμαι.Προσπάθησα αλλά δεν μπορώ.Ίσως και να μην θέλω..ίσως να μην θέλω να ξεχάσω για να θυμάμαι πάντα τα πραγματικά τους πρόσωπα.Πάντα είχα πρόβλημα εμπιστοσύνης με τους ανθρώπους.Αλλά αυτοί με διέλυσαν.Έναν άνθρωπο έχω στη ζωή μου αυτή τη στιγμή που εμπιστεύομαι και όχι πλήρως γιατί φοβάμαι..μήπως κάνει στο τέλος ότι κι αυτοί.Μήπως με προδώσει.Δεν είναι έτσι αλλά κάθε μέρα το σκέφτομαι.Δεν το δείχνω,πραγματικά το προσπαθώ μαζί του και παλεύω με τον εαυτό μου,τις περισσότερες φορές το καταφέρνω μακάρι να συνεχίσω έτσι.όσο παίρνω αγάπη από αυτόν τα καταφέρνω.