ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι εδώ και 2 χρόνια με τον δικό μου και δεν το κάναμε ούτε μια φορά χωρίς προφυλακτικό. Αρχίζει να με πειράζει πολύ τελευταία που δεν κάνει τίποτα χωρίς προφύλαξη, δεν μπορούμε ούτε να έχουμε λίγο τον αυθορμητισμό να μπαίνουμε στο ντουζ και να το κάνουμε εκεί όπως είμαστε. Κάποια περίοδο χρειάστηκε να πάρω αντισυλληπτικά χάπια για τα ορμονικά μου, αλλά αυτός ακόμα και τότε χρησιμοποιούσε προφύλαξη για να είμαστε, λέει, 200% σίγουροι ότι δεν θα μας τύχει εγκυμοσύνη. Προφυλακτικά extra safe και άγχος μην έχω τίποτα υγρά του που θα μεταφέρω στον κόλπο μου και μας τύχει εγκυμοσύνη. Του πρότεινα να βάλω διάφραγμα (όχι σπιράλ) που συνδυάζεται κιόλας με σπερματοκτόνα τζελ και μου λέει ότι δεν τα εμπιστεύεται και ότι πάλι θα φοράει προφυλακτικό. Ούτε καν τα λεπτά δεν βάζει γιατί λέει ότι φοβάται μη σκιστούν.Μου φαίνεται λίγο περίεργο όλο αυτό. Σίγουρα δεν πάσχει κανένας μας από νοσήματα γιατί κάναμε εξετάσεις, οπότε δεν είναι ότι υπάρχει καχυποψία σε κάτι τέτοιο. Ναι, μου αρέσει που φέρεται υπέυθυνα και δεν είναι σαν άλλους που πρώτα κάνουν σεξ χωρίς προφυλάξεις και μετά εξαφανίζονται στις πρώτες υποψίες εγκυμοσύνης, κι απ' την άλλη αναρωτιέμαι ρε παιδί μου ποιο είναι το νόημα του να έχουμε σχέση (32 και 38 χρονών αντίστοιχα) αν είναι να πανικοβάλεται ο άλλος στο ενδεχόμενο της εγκυμοσύνης? Το συζήτησα πρόσφατα μαζί του και μου είπε ότι επειδή ζούσε με τους γονείς του ως τα 34 του και δεν είχε προσωπική ελευθερία, τώρα είναι σε φάση που θέλει να χαρεί τη ζωή του. Μένει σε στούντιο μόνος του, το έχει φτιάξει όπως το θέλει, έχει σταθερή και καλοπληρωμένη δουλειά και στην ίδια φάση είμαι κι εγώ. Ψάχνουμε και οι δύο να μοιραζόμαστε την καθημερινότητά μας με κάποιον, μόνο που εγώ το βλέπω και λίγο πιο πέρα, εφόσον πατάμε στα πόδια μας. Αυτός λέει ότι δεν θέλει ακόμα παιδιά γιατί θεωρεί ότι θα τον περιορίζουν στις προοπτικές να κάνει ταξίδια ή να δουλέψει κάπου στο εξωτερικό. Αγαπάει πολύ τα παιδιά, κάνει σαν τρελός για τα ανίψια του και τα παιδιά των κολλητών του αλλά δικά του δεν ξέρει πότε θα θέλει.Λέω να τον αφήσω αλλά με πονάει και μόνο που το σκέφτομαι. Αγαπιόμαστε, είναι καλός άνθρωπος και περιποιητικός άντρας αλλά αυτή η φοβία πια ότι θα μείνει η κοπέλα του έγκυος και θα γεννήσει, αντί για άνθρωπο, ένα κινητό εμπόδιο στη ζωή του, εμένα μου δείχνει ότι απλώς δεν με αγαπάει. Αύριο-μεθαύριο να μου το θυμηθείτε που όταν θα έχουμε χωρίσει, στους τέσσερις μήνες θα γνωρίσει άλλη και θα την κυνηγάει να παντρευτούν άμεσα και να κάνουν παιδιά μαζί. Εγώ μάλλον δεν του κάνω. Ο άντρας που αγαπά πραγματικά τη γυναίκα δίπλα του και στέκει στα πόδια του (δηλ. δεν είναι οικονομικά ανασφαλής), θέλει να την κάνει δική του και να δημιουργήσουν μαζί απογόνους.