ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν από λίγες μέρες σας είχα ξαναγράψει για ένα θέμα που με απασχολούσε σχετικά με έναν πρώην, με τον οποίο είχα πολλά χρόνια να επικοινωνήσω (περίπου μια δεκαετία). Ενώ ήθελα να έρθω σε επαφή μαζί του (εφόσον ξαναεμφανίστηκε στη ζωή μου μέσω του insta), όμως δεν το τόλμησα και το έβγαλα από το μυαλό μου, ώσπου μια ημέρα μου μίλησε εκείνος. Eίπαμε τα νέα μας, συζητήσαμε για τη ζωή μας (όχι για πρώην), την καθημερινότητά μας, τη δουλειά μας, τα ενδιαφέροντά μας. Ήταν σαν να γνωριστήκαμε για πρώτη φορά. Ωστόσο, κάποια στιγμή το θέμα πήγε και στα παλιά και στον κύριο λόγο που έψαξε και με βρήκε. Ήθελε να μου ζητήσει συγνώμη έστω και καθυστερημένα για το κακό που μου έκανε, για το ότι με πλήγωσε και για την λάθος και ανώριμη συμπεριφορά που είχε. Δεν ήθελα να αναφερθώ σε λεπτομέρειες γιατί και οι δύο γνωρίζουμε το τι συνέβη και γιατί δεν ήθελα να φανώ ακόμα πληγωμένη... Επί μέρες μιλούσαμε χαλαρά χωρίς να αναφερθούμε ξανά στα συγκεκριμένα γεγονότα. Και ξαφνικά χάθηκε. Τότε είναι που νευριάζω και τα βάζω με τον εαυτό μου που τον άφησα να με πλησιάσει ξανά. Όλα αυτά τα χρόνια θεωρούσα ότι τον είχα ξεπεράσει και δεν με ένοιαζε. Όμως η επιστροφή του με ταρακούνησε και μου ξύπνησε μνήμες και συναισθήματα καλά και κακά. Ξέρω ότι θα μου πείτε "παλιά ξινά σταφύλια'', ''μην ασχολείσαι μαζί του'', ''προχώρα τη ζωή σου'', ''γιατί του μίλησες;'' και έχετε δίκιο. Όμως πραγματικά με έχει ρίξει ψυχολογικά και νιώθω ότι ποτέ δεν πρέπει να ξαναεμπιστευτώ κάποιον και να του ανοιχτώ. Ήταν ο πρώτος μου έρωτας, το πρώτο μου αγόρι και με πλήγωσε τόσο. Από τότε, και μετά από χρόνια, έκανα ακόμη μια σχέση. Από τον τελευταίο χωρισμό και έπειτα, έμεινα μόνη μου γιατί δεν ήθελα να επιτρέψω σε κανέναν άλλον να παίξει μαζί μου. Από τότε έμεινα στην μοναξιά μου. Εφόσον είμαι καλά στη υγεία μου, είναι καλά οι γονείς μου, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, αφού έχω μια δουλειά να με συντηρεί, τι να τον κάνω τον άντρα; Για να με πληγώσει; Έτσι πέρασαν τα χρόνια και δεν επεδίωξα να κάνω κάτι με άλλον. Με το ''συγνώμη'' του πίστεψα για λίγο ότι μπορεί να άλλαξε και να με έβλεπε αλλιώς (και προς Θεού δεν εννοώ με το καλημέρα σας να μου ζητήσει σχέση!). Και τώρα έχω απογοητευτεί αρκετά, έχω κλειστεί στον εαυτό μου. Συγνώμη αν σας ζάλισα, απλά ήθελα κάπου να τα πω για να νιώσω κάπως καλύτερα. Οποιαδήποτε σχόλια, δεκτά.