ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

χθες ειδα τον πρωην κολλητο μου τελειως τυχαια σε μια καφετερια. Καναμε παρεα 4-5 χρονια, συνεχεια μαζι. Μεχρι που η τελευταια του γκομενα δεν με συμπαθουσε και ξεκοψαμε. Η μαλλον με ξεκοψε. Τα υπολοιπα γνωστα και κοινότυπα. Πανε 2 χρονια που δε μιλαμε. Περυσι εκανε προσπαθεια να τα βρουμε, λεγοντας οτι αξιζα πολλα και τωρα το βλεπει. Ημουν πληγωμενη απο τον τροπο που μου φερθηκε αλλα αποφασισα να ξαναπροσπαθησουμε να αναστησουμε τη φιλια μας, κρατωντας μια πισινη. Με αυτην ηταν ακομα μαζι αλλα δεν τον ενοιαζε αν με συμπαθουσε ή οχι. Ηθελε απλα την παρεα μου. Ειχε εκτιμησει ελεγε οσα εκανα γι αυτον, οτι του ελειπα, και οτι με ηθλε στη ζωη του... Αυτη τη φορα το δικο μου αγορι ηταν η αιτια να ξεκοψουμε καθως ειχε αρχισει να ζηλευει την συχνη επικοινωνια μου με τον κολλητο.Δεν εκανε αλλη προσπαθεια να τα βρουμε ομως οποτε μειναμε ετσι... Και φτανω στο χθες, που τον ειδα και ενιωσα οτι δεν περασε μια μερα. Καταλαβα ποσο μου λειπει. Ωρες ωρες σκεφτομαι μηπως ειμαι ενδόμυχα ερωτευμενη μαζι του. Μια φορα μονο καναμε κατι στον 3ο χρονο φιλιας αλλα συμφωνησαμε απο κοινου οτι ηταν λαθος και δεν το ξαναναφεραμε ποτε. Σκεφτομαι μηπως αξιζει να τα ξαναβρουμε αλλα μετα συνειδητοποιω που θα καταληξει παλι ολο αυτο...Πισωγυρισματα συνεχεια. ειπα να προχωρησω στη ζωη μου... Ειπα...