27.2.2013 | 02:51
Προς όλους όσους ασχολούνται με "απωθημένα"πρόσωπα
Τα εισαγωγικά μου τοποθετήθηκαν γιατί με την πάροδο του χρόνου συνειδητοποίησα ότι εμείς δημιουργούμε απωθημένα. Πλάθουμε σενάρια, γιγαντώνουμε τη μορφή κάποιου, εξυμνούμε τον άνθρωπο ο οποίος μας απέρριψε.Κάποτε θεωρούσα κάποια, ένα τέτοιο απωθημένο. Μια ακατανίκητη λαχτάρα με έσπρωχνε συνεχώς στη διεκδίκηση.Πάντα με τα ίδια αποτελέσματα: Την απόρριψη.Και πάλι από την αρχή.Πριν λίγο καιρό μπήκε στη ζωή μου μια κοπέλα. Μια κοπέλα που μου άνοιξε τα μάτια. Στα 37 μου χρόνια, κατάλαβα ότι ο έρωτας έχει σάρκα και οστά! ότι δεν είναι μια ιδέα,ούτε ένα όνειρο,ούτε τίποτα από τις αοριστολογίες που συνηθίζουμε να λέμε.Ο έρωτας έχει την οσμή του, το δέρμα του, πίνει καφέ μαζί σου όταν θες να πεις τη μαλακία σου χωρίς να σε κρίνει.Γελάει με τα αστεία σου. θαυμάζει τα παιδικά σου κατορθώματα και αγγίζει με τα χέρια του τις ατέλειες του κορμιού σου. Μαγειρεύει το φαγητό σου για να κερδίσει κι όχι να κλέψει το χαμόγελο σου. Λέει "δικά μας" κι όχι "δικά μου".Σου κρατάει το χέρι στο δρόμο και σου χαϊδεύει την πλάτη πριν κοιμηθείς. Αυτή η κοπέλα, που σαν άνθρωπος, σαν γυναίκα, σαν πνεύμα και σαν ψυχή, είναι ένας άγγελος, μου απέδειξε με την ύπαρξη της, την ανυπαρξία του δήθεν απωθημένου. Κυνηγούσα κάποια που μπροστά στην κοπέλα μου, είναι ατμός.Αλλά βέβαια ο εγωισμός,το πείσμα να αποκτήσω αυτήν που με απέρριπτε,το να μη δέχομαι την ήττα,ήταν το πρόβλημα και τίποτα άλλο. Κι όλα αυτά σας τα λέω για να ξέρετε πως ο πραγματικός έρωτας και ο αληθινά ιδανικός άνθρωπος, θα έρθει και σε εσάς κάποια μέρα.Σας το βεβαιώνω, εγώ που είχα θάψει μέσα μου την όποια ιδέα περί έρωτος. Φύγετε μακριά από όσους σας πονάνε ή από όσους -νομίζετε- ότι σας πονάνε.Όταν έρθει ο κατάλληλος -απλά θα το ξέρετε-.Όπως ξέραμε την ώρα που γεννηθήκαμε ότι πρέπει να ανασάνουμε.Καλή μέρα σε όλουςΦ.