ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
8.11.2016 | 21:18

Προς τους έμπειρους ή/και μεγαλύτερους αναγνώστες-σχολιαστές του lifo..Κυρίως άντρες..

..Τελικά τα ομώνυμα έλκονται και τα ετερώνυμα απωθούνται στο θέμα "μακροχρόνια σχέση ή/και γάμος" ; Είναι πετυχημένη συνταγή το να βρεις όμοιό σου από άποψη χαρακτήρα, στυλ, μορφωτικού επιπέδου, οικονομικού και κοινωνικού υπόβαθρου;
14
 
 
 
 
σχόλια
Είπα να απόσχω από το σχολιασμό κάποιες ημέρες αλλά μία τέτοια εξομολόγηση με ''προκαλεί''. Λοιπόν, όσοι σκέφτονται το γάμο ως μία κατάσταση αέναης ευτυχίας με λουλουδάκια και αστεράκια, πλανώνται πλάνην οικτράν. Ως προς τα ερωτήματα της εξομολόγησης:α) Ναι, κατά κανόνα απαιτείται μία ''αρμονία'' των δύο ανθρώπων σε πολλά επίπεδα, πλην λαμπρών εξαιρέσεων (που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα).β) Ναι, είναι εύκολο να βρεθούν δύο άνθρωποι που να είναι σε αρμόνια. Συνηθίζω να λέω πολλάκις ότι το μεγάλο πρόβλημα των γάμων είναι ότι στηρίζονται σε εσφαλμένες βάσεις: μένουμε στην επιφάνεια ενός ανθρώπου (όχι κατ' ανάγκην στην εξωτερική εμφάνιση) και όχι στην ουσία και στο κατά πόσον είναι ικανός να σταθεί μαζί μας σε μία προοπτική χρόνου. Και επίσης, με το χρόνο οι άνθρωποι μεταλλάσσονται, εξελίσσονται, και καμία φορά αυτή η μετάλλαξη και εξέλιξη οδηγεί σε απόκλιση των δύο ανθρώπων και όχι σε σύγκλιση.
Απόσταγμα ακριβοπληρωμένης εμπειρίας. Έτσι είναι. Και θα έλεγα ότι για να τσουλήσει επιτυχώς ένας γάμος χωρίς να μείνει απλώς μια συμβατικότητα η τέχνη είναι στο να μπορέσει κανείς να συγκλίνει τις μετεξελίξεις των δυό αυτών πόλων. Με μαεστρία και αμοιβαίες υποχωρήσεις στο σημείο που δεν προδίδεται η ουσία της σχέσης.
Δεν είμαι άγιος Καραβάνα, ούτε ''καλός'', δεν μπορώ να το πω για μένα κάτι τέτοιο... Απλά, οι εμπειρίες λειτουργούν σαν τη σμίλη του γλύπτη που σου διαμορφώνουν το χαρακτήρα και την προσωπικότητα ανάλογα...
Εντάξει, εκδικητικός δεν μπορώ να είμαι, και αν ψάξεις τα σχόλιά μου (κομματάκι δύσκολο γιατί είναι κάμποσες χιλιάδες πλέον) θα δεις κάτι πολύ βασικό: όταν κάνω αναδρομή σε προσωπικά παραδείγματα, πουθενά δεν αναφέρομαι (και ιδίως απαξιωτικά) για την πρώην σύζυγο.
Για να κάνεις μακροχρόνιο γάμο δε θέλει τίποτα άλλο παρά λογική. Ξεχνάς τα συναισθήματα, ξεχνάς το πάθος, τα όνειρα και τις ελπίδες. Απλώς βρίσκεις έναν άνθρωπο που θα μπορούσες να δεις σαν συγγενή σου και ζεις μαζί του μοιράζοντας κάποιες ευθύνες.Δεν υπάρχει γάμος και έρωτας ή οποιοσδήποτε μη συγγενικός συναισθηματικός βαθμός.
Scroll to top icon