22.5.2018 | 00:52
Ας πρόσεχα
Πριν χρόνια είχα ερωτευτεί κάποιον που με είχε φλομώσει στο ψέμα το οποίο κατάπινα αμάσητο, εννοώ μου 'χε πει για τραγικά βιώματα δικά του που δεν ίσχυαν για να δικαιολογήσει προφανώς ότι έλειπε. Μια μέρα, καθώς πήγαινα λοιπόν στη σχολή άκουγα στο ραδιόφωνο να λένε τα σημάδια που αποκαλύπτουν ότι είναι δεσμευμένος ο άλλος. Ακουγόντουσαν τόσο κλισέ όλα κι ήταν όλα όσα έκανε κι εγώ ενώ τ' άκουγα γέλαγα. Αλλά και πάλι, σκέφτηκα ότι έτυχε να μοιάζουν γιατί ήμουν πεπεισμένη ότι απλά ήταν πολύ-πολύ πληγωμένο άτομο. Έπρεπε να μάθω με πολύ χυδαίο τρόπο ότι παντρεύεται και χωρίς να μου εξηγήσει για τ' ακραία ψέματά του. Τώρα, έχοντας προχωρήσει συναισθηματικά από εκείνο το άτομο νομίζω πως κατέληξα να είμαι ερωτευμένη αλλά και να τον αγαπάω επί χρόνια μ' ένα άτομο που με θέλει στη ζωή του με τους δικούς του όρους, όταν θέλει, όσο το θέλει, όπως το θέλει και ειλικρινά νιώθω ότι μ' απορρίπτει. Πάλι έχω το θέμα ότι δεν μ' αρέσει ν' αμφισβητώ τον άλλον αλλά έχει πει κι έχει κάνει πολύ χειρότερα πράγματα τελικά. Και σ' αυτή την περίπτωση ευθύνομαι γιατί το επέτρεψα πολλές φορές. Οπότε καλά να πάθω. Απλά μ' ενοχλεί, όχι με τη λογική γιατί δεν είναι λογικό που τον αγαπάω ακόμη και σήμερα, που ούτε την αλήθεια δεν παραδέχεται. Γι' αυτόν ούτε καν αυτό αξίζω. Έρχεται να μιλάμε λες και έχουμε λύσει τα προηγούμενα. Αν δεν λύσω όμως τα προηγούμενα και δεν πεισθώ ότι δεν θα επαναληφθούν ειδικά τώρα που επιτέλους άρχισα να στέκομαι κάπως συναισθηματικά στα πόδια μου και να περιμένω την δική του απόφαση για το αν και πόσο θα είμαστε μαζί, δεν δέχομαι. Ξέρω μέσα μου, επειδή το αίτημά μου είναι πάρα πολύ λογικό κι όχι δύσκολο ιδιαίτερα ή κάτι που δεν έχει κάνει με άλλες κοπέλες όταν και καλά μ' αγαπούσε, ότι απλά δεν ενδιαφέρεται. Κάθε φορά που μιλάμε , νιώθω απόρριψη κι ότι περιμένει απλά να βρει εκείνο το καλύτερο. Δεν έχω θέμα με το να μη με θέλει κάποιος, αλλά δεν μπορώ την κοροϊδία. Βαρέθηκα το εξ αποστάσεως παιχνίδι. Ενδιαφέρον δια ζώσης ήθελα ή τίποτα. Ε αφού δεν μπορεί να δείξει ενδιαφέρον, προτιμώ το τίποτα. Δεν είμαι σπουργίτι. Μονόπλευρη σχέση δεν γίνεται κι όποιος έχει φταίξει διορθώνει τα λάθη του. Δε γίνεται να ζητάει συγχώρεση και να συνεχίζει. Δεν τον νοιάζει αν με πονάει όταν το κάνει και το κάνει συστηματικά και χωρίς αιτία. Αυτό δεν είναι αγάπη. Ας πρόσεχα. Νόμιζα ότι ταιριάζαμε πραγματικά αλλά αν με ήθελε όντως, θα ήμουν χαρούμενη μαζί του. Ξεκάθαρα ήξερα τι ήθελα τόσα χρόνια: αυτόν. Δεν ήταν αμοιβαίο.Καλή καρδιά.