ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν γνωρίζω αν είναι το κλίμα που προωθείται από την Γ λυκείου ή η απαισιοδοξία που προβάλλει ο σύγχρονο κόσμος ή ακόμη το γεγονός οτι δεν έχω βρει μια κοπέλα με συναίσθηματα αμοιβαία για μένα αλλα πραγματικά νιώθω την απάθεια να με κατακλύζει... Νιώθω πως κοιμάμαι ολη μου τι ζωή και περιμένω το καλοκαιράκι για να ξυπνήσω και να ξαναγεννηθώ... Το γεγονός όμως είναι πως έχω στενά συγγενικά μου πρόσωπα να με προιδεάζουν για το τι θα ακολουθήσει "μετά"... Και ειλικρινά αυτο είναι το ένα πραγμα που με τρώει από μέσα.. Μου φαίνεται τουλάχιστον άρρωστο το γεγονός πως ξέρω τι θα ακολουθήσει ή τελως πάντων μου ξέρω το τι με παίρνει να κάνω... Θέλω μια ζωή όπου το αναπάντεχο ειναί φυσιολογικό... Που κάθε μέρα αξίζει... Μια ζωή παραγωγική με συναίσθημα ,εμπειρίες και έρωτα... Πως μπορώ να εχω μια τέτοια ζωή δεδομένου οτι εχω γαλουχηθεί στον προγραμματισμό κάθε πράξης μου ,κάθε εξόδου κάθε κίνησης μου...?Ξέρω πως τέτοια ζωή είναι ουτοπική αλλα παρακαλω το εχω ανάγκη.. Πως μπορώ να προσεγγίσω μια τέτοια ζωή "μετά" ?