ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε είδα στον ύπνο μου να με φιλάς και να νιώθω τα χείλη σου και την ανάσα σου απλά στο πρόσωπό μου και ανατρίχιασα στην πραγματικότητα..ανατρίχιασε όλο το πραγματικό μου κορμί, όχι ο εαυτός μου στο όνειρό μου.. Έχω φτάσει σε ένα επίπεδο αναπόλυσης του παρελθόντος που αρχίζει να με τρομάζει..Τα χρόνια που έχουν περάσει είναι τέσσερα , έχουμε προχωρήσει και οι δύο,είμαστε καλά και εσύ συνεχίζεις στο άσχετο να εμφανίζεσαι στα όνειρά μου..Κι ενώ είμαι σίγουρη πως έχεις αλλάξει και μπορεί να μη γνωρίζω καν τον άνθρωπο που είσαι σήμερα, συνεχίζεις να μου είσαι τόσο οικείος..να θέλω να μάθω πως είσαι..Τί κάνεις..Αν με σκέφτεσαι κι εσύ..Αν με θυμάσαι..Αν νοσταλγείς το τότε..Αν νιώθεις τόσο τρυφερά για όσα ζήσαμε όσο εγώ..Και δε θα επικοινωνήσω ποτέ μαζί σου για να τα μάθω όλα αυτά και το ξέρω!Ήμασταν κάτι παραπάνω από εραστές..ήμασταν δύο άνθρωποι που κοιτάζονταν και καταλαβαίνονταν..Που απ'την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε ήταν σαν να γνωριζόμασταν χρόνια..Ακόμη μου λείπεις..Δε ξέρω ως τι μου λείπεις..Φοβήθηκα τότε..Τότε που έπρεπε να μας υπερασπιστώ φοβήθηκα..Πανικοβλήθηκα..γιατί να μη σε γνωρίσω πιο νωρίς..τα φιλιά σου είχαν γεύση κεράσι και είχες δυο υπέροχα μάτια που δε χόρταινα να κοιτάζω.. > ονόμασε το βιβλίο της η Λιλή Ζωγράφου και τις ίδιες λέξεις τραγούδησε ο Μίλτος Πασχαλίδης στη >.. Αυτά από εμένα!