ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πηγα στην σχολη με ολη την καλη διαθεση να γνωρισω ανθρωπους,γνωρισα αλλα ως εκει,ουτε βολτες ουτε τιποτα μονο αμηχανες ωρες να κοιτιομαστε σιωπηλοι,προσπαθουσα να ανοιξω συζητηση αλλα δεν ειχε την επιθυμητη ανταποκριση(εμαθα πως θα κανονιζαν καφε χωρις εμενα)...εχοντας κ μια κακη προιστορια με τις φιλιες ειμαι καπως ''κλειστη''...εχω αναγκη απο αληθινους ανθρωπους γυρω μου,που να τους εμπιστευτω κ να με καταλαβουν!εχω αναγκη ειτε απο φιλους ειτε απο σχεσεις που να μπορω τους πω οτι εχω μες στο μυαλο μ χωρισ μετα να νιωθω ''τυψεις'' ή οτι θα πληγωθω παλι...τι φταει?θα τους βρω ποτε αραγε?...ειμαι απαισιοδοξη