Αυτό που κάνει τη διαφορά, γενικότερα στη ζωή και συνεπώς στην περίπτωσή σας, είναι οι άνθρωποι που μας πλαισιώνουν. Κανένας τόπος/κατάσταση/φάση, όσο ιδανικά κι αν μοιάζουν δεν έχουν νόημα, αν δεν τα μοιραζόμαστε με άλλους. Η λύση; Δημιουργήστε δυνατούς δεσμούς φιλίας, σχέσεις με ανθρώπους που σας ταιριάζουν και τους ταιριάζετε, μοιραστείτε, συμβιώστε, αγαπηθείτε και τότε όλα θα μπουν στη θέση τους, θα αξίζουν και θα γίνουν οι μελλοντικές αναμνήσεις που όλοι όσοι πέρασαν τα δικά σας (μεταξύ αυτών κι εγώ) μνημονεύουν για μια ζωή.
25.9.2016 | 13:38
Πρωτοετής σε άλλη πολή
Καλησπέρα αναγνώστες του LIFO,Πέρασα στην επαρχεία (μένω Αθήνα) και πραγματικά, όλοι μου λένε τα καλά τώρα αρχίζουν κλπ κλπ αλλά δεν νιώθω καθόλου έτσι. Στην πραγματικότητα, μου είναι πολύ πιο δύσκολο απ'ότι φανταζόμουν. Ενώ οι ετοιμασίες έχουν ολοκληρωθεί, το πατρικό σπίτι έχει γεμίσει ασφυκτικά με κούτες κλπ, όσο το σκέφτομαι τόσο με πιάνει μια κατάθλιψη. Από ότι έχω καταλάβει, δεν θέλω να φύγω από το σπίτι μου. Είναι μια δύσκολη μεταβίβαση της ζωής μου, το να μένω 300 χλμ μακριά, όπου όλοι κάποια στιγμή σίγουρα το κάνανε, αλλά προσωπικά μου είναι δύσκολο. Όχι ότι θα μου λείπουν οι δικοί μου, και δεν μπορώ χωρίς αυτούς ή κάτι τέτοιο, αλλά ξέρετε...το να βγαίνεις έξω από το σπίτι σου και να μην ξέρεις ούτε την παράλληλη οδό, είναι πολύ σπαστικό. Πραγματικά, θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας πάνω στο θέμα και αν υπάρχουν τυχόν αναγνώστες που πέρασαν και εκείνοι σε σχολή μακριά από την πόλη τους, πως ένιωθαν όταν ήταν πρωτοετής.
1
