ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι στα 22 μου και ζω στην επαρχία. Εδώ τα πράγματα ναι μεν έχουν εξελιχθεί, αλλά στο χωριό το κουτσομπολιό και το τι κάνει ο διπλανός είναι καθημερινή ασχολία των ανθρώπων . Οι μεγαλύτεροι άνθρωποι ακόμη ζουν δεκαετίες πίσω και δεν θέλουν να αλλάξουν μυαλό και σε όλο αυτό είναι και η γονείς μου . Εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου να ασχολούμαι με τους ανθρώπους εδώ που ζω αλλά δεν μπορώ και να το αποφύγω . Βγαίνω έξω στην πλατεία να καθήσω στο παγκάκι περνάει ο ένας ο άλλος αρχίζουν η αδιάκριτες ερωτήσεις ποιανού κόρη είσαι ? Και πόσο χρονών είσαι ? Εγώ στην ηλικία σου είχα 2 παιδιά και άνδρα κλπ . Εγώ έννοιειται δεν δίνω σημασία δεν είμαι άνθρωπος που θα με νοιάζει τι λένε όμως η γονείς μου λένε συνεχώς να προσέχω γιατί θα με πιάνουν στο στόμα τους και θα λένε διάφορα. Τέλος πάντων ως εδώ. Ομως έχουμε και το προξενιό να γνωρίσει μια κοπέλα έναν άνδρα και αν αρέσει στον άνδρα να την ζητήσει από τον πατέρα της . Λες και ζούμε δεν ξέρω κι εγώ σε ποια δεκαετία να είμαι εγώ 22 και να μου φέρνουν υποψήφιους γαμπρούς ετών 35 μέχρι 45 και να μου λένε παντρέψου ως πότε θα μείνεις μόνη γιατί εγώ είχα μια σχέση 3 χρόνια με ένα παιδί από δω από το χωριό αλλά χωρίσαμε και από τότε όλοι λένε παντρέψου τώρα μικρή να κάνεις και παιδιά . Εγώ δεν θέλω να φανώ κακός άνθρωπος αλλά δεν είμαι και πολύ μεγάλη γυναίκα δεν με πήραν και τα χρόνια αλλά και η μητέρα μου από την άλλη γυρνάει και μου λέει και τι πειράζει να γνωρίσεις κάποιον και να παντρευτείς εξάλλου και εγώ τον πατέρα σου με προξενιό τον παντρεύτηκα .