ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι τόσο απελπισμένος που δεν μπορώ να κρατηθώ και είπα να εξομολογηθώ τον πόνο μου,οσο και αν σας φαίνεται χαζός.είναι κοντά 3 χρόνια από τότε που τελείωσα τις σπουδές και έχω έρθει σ αυτήν την καταραμένη πόλη. και από τότε που είμαι εδώ ζώ όλο και χειρότερα σε όλους τους τομείς ένας εκ των οποίων και αυτός της διασκέδασης. δεν μπορώ να γνωρίσω κανέναν που ν ακούει ηλεκτρονική μουσική και να βγαίνει. δυστυχώς στο εργασιακό μου περιβάλλον είναι όλοι πολύ καθως πρέπει (κοινώς μομολα)...δεν είμαι πια φοιτητής για να γνωρίζω κόσμο..οπότε δεν ξέρω τι να κάνω. και μόνος μου έχω βγει,αλλά γίνεσαι χειρότερα μετά. έχω συχαθεί να βρίσκομαι σε παρέες ελεινές και σε μαγαζιά που δεν μ αρέσουν μόνο και μόνο για να λέω ότι βγήκα. αν μπορεί να με βοηθήσει κανείς,να μου πείτε καμιά λύση...δεν μπορώ άλλο αυτή τη μιζέρια!!