ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

αναλυω διαρκως συμπεριφορες. τοσο δικιες μου οσο και των αλλων. και οπως και πολλοι αλλοι απο εσας αντιλαμβανομαι την ψυχοσυνθεση του ατομου που γραφει μια εξομολογηση. τα κομπλεξ δεν κρυβονται. αναγνωριζω ομως και τα δικα μου κομπλεξ. και οσο μεγαλωνω συνειδητοποιω οτι δεν εχω αρκετη αυτοπεποιθηση. πως διορθωνεται αυτο? θα ελεγα πως η αυτοπεποιθεση μου δεν ειναι καθολου σταθερη. αλλες φορες νιωθω κουκλα και αλλες φορες σκεφτομαι οτι δεν αρεσω σε κανεναν και δεν ειμαι τιποτα το ιδιατερο. και απασχολω το μυαλο μου με το θεμα της εξωτερικης μου εμφανισης χωρις να το θελω. εχω μια ματαιοδοξια. πως φευγει αυτο?