ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 19 χρόνων , αγόρι και ποτέ μου δεν είχα συναισθήματα . Όταν βλέπω κάτι λυπηρό κλαίω αλλά δεν μπορώ να.καταλάβω γιατί και δεν μπορώ να νιώσω συναίσθημα. Έχω μάθει να προσποιουμαι πολύ καλά και να ξέρω τι να απαντάω για να φαίνεται φυσιολογικό στους υπόλοιπους (μερικές φορές δεν μπορώ να.καταλάβω καν κ εγώ αν προσποιουμαι). Νόμιζα πως όλοι "ένιωθαν " όπως εγώ. Έβλεπα πως η εξωτερική μου εμφάνιση και η σκέψη μου ταυτίζεται με τούς υπόλοιπους ( μερικές φορές είναι και καλύτερη ) και το ξεχνούσα κ ένιωθα φυσιολογικός όμως ποτέ μου δεν.αντιλήφθηκα τον ψυχικό κόσμο. Είμαι πολύ ευγενικός και κάνω πάντα το σωστό ( οπως το έχω μάθει ) στην καθημερινότητα μου. Έχω φτάσει σε αυτήν την ηλικία και δεν ξέρω τι μου αρέσει , δεν μπορώ να φανταστώ το μέλλον μου και δεν έχω καθόλου επίγνωση του εαυτού ή πως μπορεί να μοιάζω Στους γύρω μου . Δεν μπορώ να προσαρμοσω την συμπεριφορά μου σε διάφορες καταστάσεις και πάνω απο όλα δεν μπορώ να πάρω αποφάσεις με βάση την λογική αφού δεν έχω επίγνωση του εαυτού μου . Νιώθω οτι δεν έχω εαυτό όπως όλοι . Άλλα και πάλι δεν είμαι σίγουρος για να πάω σε ψυχολόγο και να πω όλα αυτά γιατί ποτέ δεν είχα εαυτό για να ξέρω πως είναι.. Επίσης όταν είχα πάει δεν με βοήθησε καθόλου , μου είπε ότι έχω άγχος και έκανε την θεραπεία μόνος του , και πίστεψε οτι με γιατρεψε καο στο τέλος , ενώ εγώ επέμενα οτι δεν είναι αυτό . Προφανώς μόνο ελάχιστοι ψυχοπαθείς θα μπορέσουν να το καταλάβουν.Σορρυ για το σεντόνι , ξέρω ότι ακούγονται τρελά αλλά ήθελα να.τα πω.