ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
6.7.2016 | 16:16

ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ-ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΟΥ?ΘΑ ΖΗΤΟΥΣΑΤΕ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΝΩΜΗ?

Γεια σας!Πριν κανενα μηνα επαθε κοκομπλοκο την ωρα που οδηγουσα(οδηγω δεκα χρονια χωρις θεμα),επαθα ενα σκαλωμα λες κ πιλοταρα αεροπλανο κ οχι το μικρο αυτοκινητο μου μεσα στο οποιο εχω περασει απειρες ωρες.Εκτοτε οδηγω μονο οταν ειναι κ ο αντρας μου μεσα.Διαδρομες π εκανα πριν ενα μηνα τωρα μου φαινονται Γολγοθας κ απιστευτο το οτι τις εκανα εγω.Πηγα την προηγουμενη εβδομαδα σε ψυχιατρο και του ειπα την ολη φαση.Μου εγραψε μισο αγχολυτικο την ημερα για ενα μηνα και seroxat 20 mg(αντικαταθλιπτικο) για ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ!Του λεω ''μηπως ειμαστε λιγο υπερβολικοι?Περα απο το θεμα της οδηγησης με την οποια ξαφνικα φρικαρω,δεν εχω αλλο προβλημα.Κοιμαμαι κανονικα,ορεξη(ουουου) εχω,παρεες εχω,βγαινω,σαχλαμαριζω,παω πεζοποριες,καμπινγκ.Επεμενε κ ηθελε να κλεισουμε επι τοπου κ το αλλο ραντεβου σε ενα μηνα.Του ειπα ''θα σας τηλεφωνησω''.Τα φαρμακα τα αγορασα αλλα δεν τα εχω παρει.Εσεις τι θα κανατε στη θεση μου?Θα πηγαινατε κ σε αλλο ψυχιατρο να ζητησετε μια γνωμη ή θα τα παιρνατε?
6
 
 
 
 
σχόλια
Να πάρεις οπωσδήποτε δεύτερη γνώμη και επειδή γιατροί δεν είμαστε και δεν μπορούμε να κάνουμε διάγνωση μόνοι μας στον εαυτό μας, μην το αμελήσεις ΚΑΘΟΛΟΥ. Μπορεί να ήταν μεμονωμένο περιστατικό αλλά μπορεί να είναι και προάγγελος άλλων πραγμάτων. Δεύτερη γνώμη από άλλον ψυχίατρο και ίσως να κλείσεις ραντεβού με έναν νευρολόγο.
Για να το κλείσουμε, αφού λοιπόν η σωστή σειρά είναι μια, κι επειδή κάποιος πολύ σοβαρός λόγος θα υπάρχει προφανώς για να λέγεται έτσι, την τηρούμε απαρέγκλιτα και δεν κάνουμε πειράματα. Δεν πάμε όπου θέλουμε αλλά όπου πρέπει. Δεν παίζουνε με αυτά τα πράγματα, κανένας άνθρωπος δεν πλακώνεται στα ψυχοφάρμακα για μια ψυχολογική διαταραχή, που μπορεί να νοιώσει, κάτω υπό προϋποθέσεις, οποιοσδήποτε.Δεν είναι ψυχασθενής για να πλακωθεί στα χάπια, για τα οποία φυσικά, το πιο σοβαρό, δεν ξέρει αν και ποιες παρενέργειες μπορεί να έχουν, που μάλλον σίγουρα θα έχουν.
Η προσωπική μου εμπειρία λέει ότι τέτοιες καταστάσεις δεν χρήζουν πάντα φαρμακευτικής αντιμετώπισης. Το πρώτο βήμα αποτελεί η επίσκεψη σε έναν ψυχολόγο για συζήτηση και ανάλυση του θέματος. Ο ψυχολόγος θα κρίνει αν χρειάζεται φαρμακευτική αντιμετώπιση. Αν ναι, τότε θα σε στείλει αυτός σε συνεργαζόμενο ψυχίατρο! Οπότε προτείνω να πάρεις μια δεύτερη γνώμη από έναν καλό ψυχολόγο!Υπόψιν, δεν είμαι κατά των φαρμάκων αλλά τα ψυχοφάρμακα δεν είναι απλές ασπιρίνες και η χορήγηση τους πρέπει να αντιμετωπίζεται με μεγάλη σοβαρότητα!
Scroll to top icon