ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αρχίζω να σκέφτομαι πως εχω κάποια ψυχική διαταραχή! Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου πολυ ευαίσθητο και συναισθηματικό! Κλαίω με τις ταινίες πολυ εύκολα και τρομάζω πολύ με τη σκέψη πως κάποιος αγαπημένος μου άνθρωπος μπορεί να πάθει το παραμικρό! Καποιες φορες κλαίω προκαταβολικά και μονο στη σκεψη αυτη! Ωστόσο οσες φορές έχει συμβεί κατι κακό σε καποιον αγαπημενο μου άνθρωπο αντιδρώ πολυ αντικανονικα! Θα σας δώσω παραδείγματα: Όταν πέθανε η αγαπημένη μου θεία στενοχωρήθηκα πολύ για το γεγονός ότι έπρεπε να ακυρώσουμε τη γιορτή στο σπίτι για να παει η μαμα μου στο σπίτι της. Την ημέρα της κηδείας ενώ ολοι έκλεγαν εγω εντοπιζα ηλικιωμένες που της έμοιαζαν και γελαγα μονη μου με τη σκεψη οτι η θεια αναστήθηκε. Το γεγονός αυτο το δικαιολογουσα στο νεαρό της ηλικίας! Πέρασαν λιγα χρονια απο και πέθανε ο διευθυντής του σχολείου μου τοτε, σε πολυ νεαρή ηλικία, ενας αξιαγάπητος άνθρωπος! Ενω όλοι ειχαν πλανταξει την επομένη στο σχολείο, εμένα με ελουζε κρύος ιδρώτας μη τυχον δεν ακυρωθεί το διαγώνισμα που έγραφα εκείνη την ημέρα και γελαγα νευρικά με οσους έκλαιγαν δηλαδή με ολους τους μαθητες και τους καθηγητές! Αυτο το απέδιδα στην έλλειψη ισχυρών δεσμων με τον άνθρωπο! Περασε καιρός οταν χασαμε τον ξάδελφο μου 25 ετων σε ατύχημα! Δεν ένιωσα το απόλυτο τίποτα περα απο στενοχώρια για τους δικους μου που δεν μπορουσαν να συνέλθουν! Σημερα, πριν λιγη ωρα μου ανακοίνωσαν πως η θεια μου ειναι στην εντατική και πως εαν δεν πεθάνει, θα μείνει φυτό και με το ζόρι συγκράτησα τα γέλια μου! Ενας άνθρωπος του τον λάτρευα! Ξέρω πως δεν ειναι φυσιολογικά ολα αυτά, το γνωρίζω, ωστόσο αν ειχα ψυχοπαθεια δεν θα ένιωθα καθόλου, δεν θα έκλεγα με χαζοταινιες, δεν θα έκλεγα πριν τον υπνο μου με υποθέσεις, δεν θα παρατουσα τα παντα για τον έρωτα της ζωης μου και δεν θα ένιωθα τόση ανασφάλεια, δεν θα δυσκολευομουν τόσο πολυ να πω ψέματα ή να βγάλω ανθρώπους απ τη ζωη μου, δεν θα βοηθούσα όσους με χρειάζονται! Τη στιγμή του θανάτου ομως ξεκαρδιζομαι!