ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

νιωθω τοσο μα τοσο ασχημα για οσα εγιναν εχτες που ουτε στους φιλους μου απο ντροπη δεν μπορω να τα πω.εχτες ειχα την γιορτη μου.ηταν να βρεθουμε με τον φιλο μου.συννενοηθηκαμε λαθος και ξεκινησε εκεινος χωρις λογο απο εκνευρισμο να μου φωναζει δια τηλεφωνου μπροστα στους φιλους του.μετα ενω εγω ειχα ξεκινησει να παω να τον βρω εκνευριστηκα τοσο μαζι του διοτι μου ειχε χαλασει απιστευτα την διαθεση καθως φωναζε επειδη απλα εγινε παρεξηγηση και σεν συννενοηθηκαμε σωστα που εγω του ειπα να μην βρεθουμε.του τηλεφωνουσα μετα για ωρα και δεν απαντουσε.ενιωσα πουλημενη.ενιωσα οτι τον παρακαλουσα για να ερθει στη χαρα μου.μετα η κατασταστη ηταν ανεξελεγκτη..φωναζα εγω στη μεση του δρομου.εκεινος προσπαθουσε να μου πει να μην φωναζω αλλα δεν αντεξε φωναζε και αυτος και ολα αυτα δια τηλεφωνου.μεχρι που μου ειπε οτι τοσο καιρο με εχει γραμμενη και δεν δινει δεκαρα για εμενα και για ενα γαμιση με ειχε..τελος ζητησε τα πραγματα του και οταν του ειπα πως φοβαμαι να τον συναντησω σε τετοια κατασταση που ηταν εκεινη τη στιγμη ειπε οτι αν δεν του εδινα τα κλειδια του σπιτιου του θα καλουσε την αστυνομια.τα αφησα τελικα σε μια πολυκατοικια κοντα στη γειτονια μου για να περασει να τα παρει και ελεγε πως αν δεν τα βρει εκει θα μου κανει μηνυση,θα καλεσει την αστυνομια και πως θα ερθει κατω απο το σπιτι μου.τα βρηκε τα κλειδια εννοειται και μετα τον ξεχεσα για την συμπεριφορα του.μετα οι γονεις μου που με ειδαν ετσι φρικαραν,το ιδιο και ο αδερφος μου.πηγα στο σπιτι του ξαδερφου μου για να ηρεμησω.ο φιλος μου με επαιρνε επι ωρες ασταματητα τηλ για να ζητησει συγγνωμη,μεχρι και κατω απο το σπιτι του ξαδερφου μου ηρθε και με εψαχνε κοιταζοντας τα μπαλκονια.επειτα μιλησαμε.μου ειπε οτι βγηκε εκτος εαυτου.του εξηγησα οτι δεν υπαρχει περιπτωση να μαστε ξανα μαζι γιατι νιωθω τρομερα κακοποιημενη ψυχικα..μου μαυρισε τη γιορτη μου,το Πασχα..τον αγαπαω αλλα πλεον μου ειναι αδυνατον να ειμαι μαζι του..θα αισθανομαι εγω χαλια με τον εαυτο μου..ειμαι ερωτευμενη μαζι του ομως..πως να το ξεπερασω?ΥΓ : ειμαι 20, ειναι 31